[Mehrbod]

اینجور که از حرفات متوجه شدم موافق پوست‌اندازی و اصلاح رژیم هستی، اما حکومتی که مردم را تحقیر میکند و میکُشد و اختلاس میکند و ضد طبیعت و حیوانات است، بعد از اصلاح برای بهبودی تلاش میکند؟

این انگل‌ها هم ایرانی اند و روشنه فرگشتپذیر اند، ولی همچون معتادانی بهشان بنگرید که به مفتخور
و دزدی و زندگی انگلوارگی خو گرفته اند و به این آسانی ها دست نخواهند کشید.

پس در برابر این دسته زور و آشوب بهتر پاسخ می‌دهد، اگر که تنها پاسخ نباشد.

برای ریشه کن کردن انگل‌ها پُرگاه باید به رویکردهای سخت روی آورد و راههای
نرم و مخملین کارآمد نیستند.

به فرهنگ کنونی ما ایرانیان بنگرید هم دزدی و مفتخوری زرنگی و هوش به شمار می‌روند
و ازینرو یک پادفرهنگ نوین نیز نیاز است تا جای این گرایشها را بگیرد.

به نگر شخصی خود من مفتخوری بسیار نیکو و پسندیده است ولی به این شرط
که نمونه وار از بهره‌ی تکنولوژی و زیرساختهای صنعتی درست باشد، نه اینکه ما
دریک منجلاب زندگی کنیم که ۷۰% آن بهره دهِ زیر خط فقر باشند و چند درصد بهره کش
مفتخور که از دسترنج آنها بخورند.

فرهنگ کنونی ما ریشه در آسوده‌گرایی نیاکان ما هم دارد و اندکی درهم آمیخته شده است.

هوش و خرد باید در راستای آسودگی آدم پیش بروند و به باور من، ایرانیان هوش بالاو توند
بسا بالاتری برای رسیدن به این آرمان دارند.

بجای این دیدگاه ولی می‌بینید پرگاه آنهایی که در راستای بهبود و پیشرفت ایران اند دم از
سختکوشی و نمی‌دانم الگوبرداری از ژاپن و آلمان و... می‌زنند و من می‌خواهم بدانم کدام آدم عاقلی
از خوشی و آسودگی خودش می‌زند که ایران پیشرفت کند؟ پیشرفت کند که چه شود؟ پیشرفت ایران زمانی
خواستنی است که دربرگیرنده‌ی آینده ای بهتر و خوشی‌آورتر باشد نه یک آینده‌ای پر از کار و سختکوشی و ازخودگذشتگی.