[solo]

انتقاد چیز خوبی است اما
به شرطی که از روی فهم و شعور و آگاهی باشد نه صرف خالی کردن عقده های درونی!!

نماز دارای واجباتی است که یکی از آنها قرائت است یعنی قرائت مقداری از قرآن

در اینکه آیا می شود در قرائت قصد انشاء (همان که شما به آن می گویید گفتگوی با خدا) کرد یا نه بین فقها اختلاف است
بعضی اصلا قبول نکرده اند و حتی سوره حمد را که حالت گفتگوی دو طرفه دارد را جایز نمی دانند به قصد انشاء خوانده شود و می گویند در نماز باید این آیات را تنها خواند و قرائت کرد
در مقابل عده ای دیگر می گویند تمام نماز باید به قصد انشاء خوانده شود به جز سوره ای که بعد از حمد خوانده می شود به طور مثال از آیت الله مکارم شیرازی استفتاء شده است که :


لذا گفتن قل در سوره توحید در نماز خطاب به خداوند نیست بلکه صرفا قرائت این سوره به عنوان یکی از سوره های قرآن است.

به شرطی که از روی فهم و شعور و آگاهی باشد نه صرف خالی کردن عقده های درونی!!

چون قافیه تنگ آید شاعر به جفنگ آید

لذا گفتن قل در سوره توحید در نماز خطاب به خداوند نیست بلکه صرفا قرائت این سوره به عنوان یکی از سوره های قرآن است.

قبلا دوستان در گفتگو دات کام پاسخ این مغلطه رو داده اند...