[سارا]

نمی دانم چرا ما متوجه رنج واژه هایمان نمی شویم ! چرا نمی فهمیم که گاهی با یک حرف می توان یک شهر را از خود رنجاند و حتی بالاتر یک کشور را ! یکبار سر یک انقلابی یک مرگ بر هایی سر داده شد یکیشون هم "مرگ بر آمریکا" بود که هنوز با گذشت سی و چند سال همچنان این شعار ادامه دارد!!! گویی کلامیست آسمانی که باید پیوسته گفته شود و ذکر شب و روز مردم ایران باشد!! حتی در هنگام نمازهای جماعت و جمعه هم این ذکر را نباید فراموش کرد!!! آنهم در لحظاتی که دوستان مشغول مناجات با خدایشان هستند و دلشان لطیف گشته است و اشک ها بی تاب شده اند و....... با زهم این شعار شوم "مرگ بر آمریکا" باید سر داده شود!! کی می خواهیم بفهمیم که هر آمریکایی با شنیدن این شعار فکر می کند ایرانی ها قصد جان آمریکایی ها را دارند و بخون آنها تشنه اند!!
باید یک کمپینی به راه انداخت تا این شعار شوم از شعارهای مردم ایران جمع گردد!!! اینقدر مرگ آمریکا را آرزو کردیم چه شد؟؟ آمریکا زنده تر شد و ما مرده تر!! اگر دوست نداریم کسی را و برایش زنده باد نمی گوییم دلیل نمی شود که آرزوی مرگش را کنیم و مرده باد سر دهیم!!!
کی کینه و نفرت از این سرزمین ایران رخت بر می بندد؟؟ یعنی می شود یکروزی در ایران همه شعارها از جنسِ سلام باشند و درود؟!