[Anarchy]

[h=3]انتشار در سراسر جهان[/h]این کتاب در ۲۴ فصل یا پروتکل- که گفته می‌شود خلاصه مذاکرات ملاقات‌های رهبران یهودی است- به «نقشه‌های پنهانی» یهودیان برای حکومت بر جهان از طریق دخل و تصرف در اقتصاد، کنترل رسانه‌های همگانی و دامن زدن به اختلافات مذهبی پرداخته‌است. پس از انقلاب سال ۱۹۱۷ روسیه، مهاجران ضدبلشویک «پروتکل» را به غرب آوردند. بلافاصله پس از آن، نسخه‌های آن در سراسر اروپا، ایالات متحده، آمریکای جنوبی و ژاپن توزیع شد.[SUP][۹][/SUP] ترجمه عربی آن نیز نخستین‌بار در سال ۱۹۲۰ منتشر شد.[SUP][۱۰][/SUP]در سال ۱۹۲۰، در روزنامه هنری فورد- مرد قدرتمند صنعت اتومبیل سازی- به نام «دیربورن ایندیپندنت» مجموعه‌ای از مقالات به چاپ رسید که تا حدودی بر اساس «پروتکل» بود. کتاب یهود بین‌الملل، که این مجموعه را در خود داشت، حداقل به ۱۶ زبان ترجمه شد. «[SUP][۱۱][/SUP] آدولف هیتلر و ژوزف گوبلز - که بعدها به مقام وزارت تبلیغات نازی‌ها رسید- فورد و کتاب «یهود بین‌الملل» را می‌ستودند.[SUP][۱۲][/SUP]در سال ۱۹۲۱، روزنامه‌ی تایمز لندن با مدرکی قانع کننده نشان داد که «پروتکل» یک «سرقت ادبی ناشیانه» است. در تایمز تأکید شده بود که بخش عمده‌ای از «پروتکل» از یک هجویه سیاسی فرانسوی به نام «گفتگوی ماکیاولی و مونتسکیو در دوزخ» نوشته موریس جولی(۱۸۶۴) کپی شده که در آن هیچ نامی از یهودیان برده نشده‌است. سایر بررسی‌ها نشان داد که یک فصل از رمان پروسی «بیاریتز» (۱۸۶۸)، اثر هرمان گودچه نیز «الهام بخش» کتاب «پروتکل» بوده‌است.[SUP][۱۳][/SUP]دوران نازی‌ها آلفرد روزنبرگ، نظریه‌پرداز حزب نازی، هیتلر را در اوایل دهه ۱۹۲۰- هنگامی که مشغول شکل دادن به جهان‌بینی خود بود- با پروتکل آشنا کرد. هیتلر در برخی از نخستین سخنرانی‌های خود به «پروتکل» اشاره کرد و در طول زندگی خود نیز از این سخن که «بلشویست‌های یهودی» برای سلطه بر جهان دسیسه چینی می‌کنند، سود برد.طی دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰، «پروتکل بزرگان صهیون» نقشی مهم در جنگ‌افزار تبلیغاتی نازی‌ها ایفا کرد. حزب نازی دست کم ۲۳ نسخه از «پروتکل» را بین سال‌های ۱۹۱۹ و ۱۹۳۹ منتشر کرد. پس از به قدرت رسیدن نازی‌ها در سال ۱۹۳۳، در بعضی از مدارس از «پروتکل» برای شستشوی مغزی دانش‌آموزان استفاده می‌شد. ژوزف گوبلز پیش از وزارت در دولت نازی‌ها در سال ۱۹۲۴ چنین می‌نویسد: «به باور من، "پروتکل خردمندان صهیون"، اثری جعلی است ... [با این همه] من به حقیقت باطنی- و نه مبنای واقعی- آن اعتقاد دارم.»[SUP][۸][/SUP]افشای شیادی در سال ۱۹۳۵، یک دادگاه سوئیسی دو رهبر نازی را به دلیل توزیع نسخه آلمانی «پروتکل» در برن سوئیس جریمه کرد. قاضی دادگاه در طول محاکمه، «پروتکل» را «افترا آمیز»، «جعلیات بدیهی» و «مهملات مضحک» اعلام کرد.[SUP][۱۴][/SUP]مجلس سنای ایالات متحده با انتشار گزارشی در سال ۱۹۶۴، «پروتکل» را جعلی اعلام کرد. سنا مضمون پروتکل را «گنگ و نامفهوم» خواند و کسانی که «پروتکل» را «مانند دوره‌گردان پخش می‌کردند» برای استفاده از شیوه‌های تبلیغاتی مشابه با هیتلر مورد انتقاد قرار داد. در سال ۱۹۳۳، یک دادگاه روسی حکم داد که سازمان راست افراطی ناسیونالیست «پامیات» با انتشار «پروتکل» به عملی یهودستیزانه دست یازییده‌است.[۸]