[مرزبان]

چرا انسان اینقدر محدوده زندگی اینقدر محدوده ما محکوم هستیم به ناقص بودن همیشه یه چیزی کم داشتن. از نقص و ضعف بدم میاد از ترس از ناتوانی متنفرم. من راهی رو رفتم که در مجموع در کل کاملتر بشم!!

چه جمله زیبایی

من میخوام در همین دنیا هم بر زندگی بر ماده برتری پیدا کنم با ارادهء خودم.
میخوام شکوهمند باشم. همه چیز در برابر ارادهء من سر تسلیم فرود بیاره. خشمگین بشم بزنم موانع رو منهدم کنم شکوه انسان قدرت برتر روح و خداگونگی داشته باشم. چرا اینطور نباشه؟ این برای من سواله

کاملا باهت موافقم .

اینا رو دلت میخواد یا عقلت؟

جهان باید در برابر ارادهء من سر تسلیم فرود بیاره. نه بخاطر غرور، نه بخاطر نادانی، بلکه چرا اینطور نباشه چه اشکالی داره مگه مگه ما برترین مخلوق خدا مگر جانشین او نیستیم مگر ما رو نیافریده که بهمون حال بده از تمام و برترین نعمتهاش برخوردارمون کنه؟ مگر به خوشبختی مطلق ابدی نباید برسیم؟ به دید من ما هنر خدا هستیم ما هدف و نتیجهء واقعی او هستیم و باید به این غایت برسیم. چنین سرنوشت و غایت خودمون رو عین شان واقعی خالق قادر مطلق و کمال مطلق میدونم. هرچه زودتر و سریعتر بهتر. ضمنا اگر راحت و مفتی هم شد من اشکالی درش نمیبینم!!

فکر میکنم این صحبتهای زیبا نقطه اشتراک دیگر من و شماست .
در ضمن انگار یه جاهایی نظریات دینی رو میخوای ولی یه جاهای دیگرش رو نمیخوای . اینم یه جورایی منطقیه . منم همینطورم . اما مشکل جای دیگست . فعلا برگردیم سر صحبت خودمون .

یک سوال دوستان：چرا باید از عقل تبعیت کنیم در حالی که هم عقل و هم احساس گاهی اشتباه میکنن؟

راستش ما همین 2 مدل رو برای تمیماتمون داریم . 2 تاشم بزاریم کنار که دیگه هیچی نیستیم .

به تجربهء بنده عقل خیلی کمتر اشتباه میکنه!
احساس هم اگر هست باید با عقل ترکیبش کرد تا به اطمینان بیشتری رسید.

یارو دکتره به صورت علمی و تجربی میدونه سیگار مضره ولی میکشه . چرا؟ عقلش کمه یا احساس دلش قوی تره . که میگه دلم میخواد بکشم .

یارو شراب میخوره . قرص روانگردان میزنه . مضراتش رو میدونه . اما چرا احساسش به عقلش غلبه میکنه . آیا احساس قویتره ؟

جناب کورش عزیز . شما و مادرتون رو تصور میکنم در شبی که دزدی به منزل شما اومده و فقط شما 2 تا خونه هستین . مادر زود تر از شما با یه چوب در دست احساس خطر کرده . شما رو بیدار میکنه و هر دو پاورچین به دنبال نقطه مرموز میرین . یه صدایی میشنوی شما میری برق رو روشن کنی که در همون لحظه که همه چی روشن میشه دزده به مادرتون حمله کرده و چوب رو گرفته . شما فاصلتون کمه . به سمت اونا میری . طرف چوب رو بالا برده تا به سر مادرتون بزنه .

اینایی که گفتم رو تصور کنید و این که کاری از شما بر نمیاد جز اینکه مادرتون رو هل بدین و این جابجایی میتونه باعث شه شما در موقعیت مادر قرار بگیرین . من نمیخوام بپرسم با عقل تصمیم میگیرین یا با احساس . میدونم که ناخوداگاه یک کاری انجام میدین . ولی اینم میدونم که عقل نمیگزاره آدم کاری به ضرر خودش انجام بده . حالا بگو دل و احساس قویتره یا عقل در تصمیمات بحرانی .

فدا کاری یه نفر و دادن جونش برای یه دوست یا یه عزیز رو چطور با عقل و منطق تفصیر میکنید . عقل با پردازشگر قوی ای چون مغز به هیچ وجه نمیخواد سیستم بدن شما بهم بریزه . ولی این کارا بارها انجام شده . هیچی نباشه تو فیلما که شده . نه فیلمای ایرانی . تو خارجی هاش که شده . عشق مادر به فرزند هم نمونه بارز دیگه ای هست .

اگه دقت کنی میبینی دلت خیلی قوی تر از عقلته . بح که از خواب پامیشی اکثر کارایی که انجام میدی با عقلت نیست . مثلا کلی کار و مشغله داری اما دلت میگه یه سر بزنم ببینم تو این انجمن کی دوباره یه شر و ور جدید نوشته .

مثلا شما میخوای ببر باشی و حتی اگه شد یه پلنگ در کنارت باشه . اینا رو عقلت اینجوری توصیف میکنه یا دلت ؟ میخوای از همه قویتر باشی . این خواستن از دل یا از عقل؟ واقعا عقل همچین چیزی رو رد نمیکنه ؟ واقعا دل اینطور نمیخواد؟

من از اینکه شما اینقدر ادقانه باب گفتگو رو با من باز کردین خیلی لذت بردم . ولی اگه لازمه کمی به حرفام فکر کنید بعد جواب بدین .