[kourosh_iran]

شاید اگر همسری داشتم، بیشتر یا بخشی از این توجه رو صرفش میکردم، ولی الان که ندارم همشو خرج خودم میکنم :e057:

انسان باید اونقدر قوی باشه که حتی از انزوا و محرومیت هم به نفع خودش استفاده کنه خودش رو قوی تر کامل تر برخوردارتر کنه. اینه که من از تنهایی و محرومیت خودم به حمایت و قدرتمند کردن خودم رسیدم. بهتر میخورم، بهتر میخوابم، بهتر قدر خودم رو میدونم به خودم بیشتر توجه میکنم از خودم بهتر محافظت و حمایت میکنم!

ولی بنظرم خیلی از انسانها اینطور نیستن.

ما مهم هستیم!
حداقل باید خودمون به خودمون اهمیت بدیم.
اینکه من از ادیان خوشم نمیاد یک دلیلش همینه که به شکل ظالمانه ای انسان رو از توجه و حمایت خودش باز میدارن و بصورت برده ای تسلیم و در حال ترس از یک موجودیت دیگه درمیارن که هر بلایی سرش بیاد نباید شکایت بکنه و عکس العملی برخلاف فرمان خدای ادیان داشته باشه! اونها برای این زندگی فعلی و جسم و کیفیت زندگی انسان ارزش چندانی قائل نیستن. انسانی که ایمان مذهبی داره باید همه چیزش رو بخاطرش فدا کنه. هیچ معیاری هیچ ارزشی در این جهان مادی براش وجود نداره! واقعیت جاری چیزهای ملموس رو باید رها کنه بخاطر وعده های آینده و جهانی و زندگی و حقایقی دیگر و البته یک مشت اراجیف صدمن یک غاز و چیزهای مبهم و غیرمنطقی و غیرقابل درک!