[Rustin]

من فعلا مدتی است در این فکر هستم که اندیشه و اطلاعات خودش بخشی از جهان است. یعنی اطلاعات و وجود زندگانی یا همان روح وجود دارد اما نه آنطور که مذاهب می گویند. جهان یک مجموعه است که یک کل هوشیار و هوشمند میسازد. مثل انسان که از میلیاردها سلول زنده بوجود آمده.

من با اینکه روی این نوع از اندیشیدن برچسب عرفانی مثل روح و این جور چیزا زده بشه چندان موافق نیستم. ولی جدای از این من هم حس میکنم منطقی که پشت نطریه ی تکامل وجود داره میتونه در ابعادی بزرگتر از موجودات این کره‌ی خاکی هم حکمفرما باشه و طبیعتن موجوداتی هماهنگ و احتمالن باشعور بسازه (دسته کم به فکر کردنش می ارزه)
شاید این جهان ما یک شاخه‌ی کوچیک از تنه‌ی درختی بزرگ باشه (دقیقن مثل گونه‌ی انسان که شاخه‌ی کوچیک از کل جریان تکاملی موجوداته)