[kourosh_iran]

بخور، بخواب، بکن/بده، برو بگرد و خلاصه از این مدل کارها دیگه!!
ما بقی همه شعار و کشک هستند :)))

بنظر من لذت در چیزهای دیگری هم هست.
مثلا در علم، هوش، قدرت بدنی.
یعنی شاید موضوع این باشه که شما اگر به مواردی که گفتم نپردازید، به زودی تاثیر منفی اون رو درمورد همون موارد طبیعی تری هم که خودت گفتی خواهی دید!
مثلا اگر بی سواد بمونی، خب از خیلی احترام و جایگاه ها و راحتی ها در اجتماع محروم میشی. احتمال اینکه نیاز باشه کارهای سخت بکنی، درآمد کمتری داشته باشی، بیشتر میشه. نه اینکه مثلا آدم بدون سواد یا با سواد کم نتونه پولدار و موفق بشه، همیشه موارد استنثاء و چیزهای شدنی هست، ولی از نظر آمار کلی و برآیند بنظر میاد که سواد و علم و تخصص و توانایی با خوشبختی رابطهء مستقیم داره. مثلا من همین رو دائم تجربه میکنم. مثلا در محیط کارم این سواد و هوش و توانایی های برجسته باعث شده کارهام رو خیلی راحتتر و سریعتر انجام بدم، و اینطوری پول راحتی گیرم میاد. همه هم بهم نیاز دارن بهم احترام میذارن یعنی مجبورن احترام بذارن و رعایتم رو بکنن، چون میدونن که مثل آدمهای عادی نیستم که بتونن کسی رو براحتی جایگزینم کنن.
همینطور وقتی شما ورزش نکنی، وقتی رزمی کار نکنی، ضعیف میشی ترسو میشی توی این دنیای خشن و پر از خشونت و تهدید، و اونوقته که دمار از روزگارت درمیاد. البته شاید بستگی به شانس هم داشته باشه یا هرچی که میخوای اسمش رو بذار، مثلا شاید از نظر موقعیت مکانی و محیطی درجایی متولد بشی زندگی کنی که این مسائل و ریسک ها برات خیلی کمتر بشه، ولی بهرحال من در زندگیم اینقدر در امنیت و شرایط کاملا مساعد نبودم و از اتکا به شانس خیری ندیدم و این کار رو عاقلانه هم نمیبینم!
وقتی مغزت ورزش نکنه، خب به مرور خموده و ضعیف میشه، خنگ تر میشی، و اونوقت این تاثیرات خودش رو در بقیهء زندگی بصورت مستقیم و غیرمستقیم خواهد گذاشت. چه بسا حتی وقتی یه ماشین بهت میزنه بخاطر همین بوده باشه که مغزت و حواست کند شده! یجا فکر اشتباه کردی تصمیم اشتباه گرفتی.
هرچی انسان قدرتهای اصیل و درونی بیشتری داشته باشه، بیشتر میتونه زندگی خودش رو تحت کنترل بگیره و بنابراین خوشبخت تر بشه.
قدرتهای برونی و دست دوم هم میتونن تاحدی برای خوشبختی مفید باشن، اما بنا به مشاهدات و عقل و تجربهء بنده، اونقدرها هم قابل اتکا و تضمین شده نیستن، بخصوص وقتی آدم قدرتهای اصیل و درونی بیش از حد ضعیف داشته باشه. مثلا خیلی آدمها بواسطهء همین پول زیاد که ظرفیتش رو نداشتن نهایتا به فاک رفتن!! بعضیا اصلا روانی و افسرده میشن به دلایلی، باوجود اینکه ثروت دارن. اینا که میگم شعار نیست، نمونه هاش زیاد شنیدیم و دیدیم و دور و بر خودمون هم بوده و هست. چرا اینطور میشه؟ چون فقط پول به تنهایی نمیتونه جای همه چیز رو، جای قدرتهای اصیل و درونی خود آدم رو، پر کنه. مثلا کارفرمای من خودش آدم پولداریه، ولی از دست بچه هاش آزار میبینه، و بچه هاش یکیش واقعا وضعش داره نگران کننده میشه بس که عادت کرده به تنبلی و عیاشی. ممکنه آخرش بلا سرش بیاد، مثلا معتاد بشه، یا توی خلافی گندی چیزی دچار بشه.