[undead_knight]

کاملا موافقم! هرچه شور و حرارت عشق شدیدتر باشد زودتر فروکش میکند چون زودتر به تکرار منجر میشود. حقیقت این است که عشق موقتی است. چیزی که الان در دنیا هم رایج شده زندگی براساس عشق موقتی هست یعنی زندگی به شکل پارتنری نه ازدواج و مسئولیت. وقتی هر چیزی که در ازدواج فراهم است در رابطه پارتنری هم فراهم است و در صورت فروکش کردن عشق و تکرار، پایان رابطه مشترک راحت تر و کم دردسرتر هست چرا ازدواج؟! پدران و مادران ما مثل اجدادشان ازدواجشان بادوام تر از نسل کنونی بود ولی به این قیمت که زندگیشان سراسر عشق نبوده و نکته دیگر اینکه بر فرزند آوری تاکید داشتند و سپس ریختن زندگی به پای فرزندان. اگر نسل ما هم بر روی عشق تاکید نکند و زندگیش را به پای فرزندان بریزد ازدواجش پردوام میشود ولی باید قید عشق را بزند. زندگی سربالایی و سرپایینی دارد ولی نسل فعلی به دنبال سرعت است و حال و حوصله سربالایی را ندارد و پیاده میشود! اما آیا این کارشان صحیح است یا نه؟! آیا با اندکی تحمل میتوان سربالایی ها را گذراند؟! آیا میتوان صبر کرد تا عشق بازگردد؟! نمیدانم!

بله زندگی با توله آوری مکرر و گائیده شدن به خاطر این توله ها حیلی زندگی خوبیه