[Dariush]

عزیزم ما داریم در مورد مردم عادی صحبت می کنیم، نه بچه پولدارها! آن کسی که در 19 سالگی ماهی 3 میلیون تومان درآمد دارد یک نابغه است، ولی این به آن معنا نیست که سایر نوجوان ها که توانایی چنین درآمدزایی را ندارند بی عرضه و گاگول باشند!

نه ولی باید به خودت تکان بدهید وگرنه تا ابد همینی‌ست که هست. یک فکری بکنید، یک راهی بروید، تا ابد بنشینید پشتِ کامپیوتر وقت تلف بکنید، کسی یک شاهی هم کف ِ دست‌تان نخواهد گذاشت. همین که یک راهی را بروید اندک اندک خودتان راهکارهای پول درآوردن را بلد می‌شوید. من هم یک زمانی با حقوق 500 هزار تومان کار می‌کردم، الان اگر جایی بروم سر کار، طرف با دیدنِ رزومه‌ام می‌داند که کمتر از 2 میلیون در ماه نمی‌تواند به من بدهد.

حال فرض را بر این بگیریم که این معامله ی از دیدگاه شما عادلانه و از دیدگاه من احمقانه هم با موفقیت صورت گرفت، آخرش که چه؟! یک جوان 20 ساله ی بی تجربه از کشور فرار کند که چه بشود؟! برود اروپا بگوید خر من چند؟! آنجا خانه نمیخاهد؟! کار نمی خاهد؟! روی چه حسابی فکر می کنی اگر کسی خانه و کاشانه و تمام هستی اش را رها کند و به بلاد بیگانه مهاجرت کند بهتر است؟! (من این کار را عقلانی نمی دانم، مگر اینکه جان طرف در خطر باشد. )

:e108:
اینها که می‌گویی چیست برادر؟ طرف در سن 40 سالگی و 50 سالگی تمامِ زندگی‌اش را اینجا رها کرده رفته پناهندگی گرفته، شما که هنوز به سی سالگی هم نرسیده‌ای نمی‌توانی یک سال در کمپ‌های پناهندگی سر کنی؟

از این گذشته مگر به یک فراری از خدمت سربازی پناهندگی می دهند؟! الان زندانی های باسابقه را هم به سختی پذیرش می کنند. گرفتن پناهندگی برای نرفتن به سربازی دیگر نوبر است!

حالا قرار نیست به آنها هم بگویید که برای فرار از سربازی پناهندگی می‌خواهید که! اینکه خیلی سخت پناهندگی می‌دهند هم درست نیست. یک کسخل‌هایی من دیده‌ام پناهندگی گرفته‌اند که نگو! طرف هنوز موسوی و کروبی را هم نمی‌شناسد و فرق بین اصلاح‌طلب‌ها و اصولگراها را نمی‌داند چیست(البته آنچنان فرقی هم ندارند!) و رفته پناهندگی گرفته.

تازه می فهمم چرا این قانون خدمت اجباری لغو نمی شود! تا زمانیکه ما فقط به فکر خودمان باشیم و اقسام کلک ها را به کار ببریم تا بلکه معاف شویم و ... راه به جایی نخاهیم برد و خدمت اجباری تا 200 سال دیگر هم پابرجاست.

کاش نصف این انرژی را صرف مبارزه و روشنگری جهت برچیده شدن این قانون می کردیم ، بدون اینکه نیازی باشد به کسی پول مفت بدهیم یا خود را آواره ی دیار غربت کنیم.

همانطور که می‌بینید ما هر دو را با هم انجام می‌دهیم. از آنجا که این قانون به این زودی‌ها تغییر نمی‌کند، ناچاریم راه‌های دررو را هم در کنار اطلاع‌رسانی و اعتراض بیاموزیم و بکار ببریم.