[مزدك بامداد]

@مزدک بامداد :

گاه می‌شنویم که مرتاضان هندی با نیروی روح خود قطاری را از جنبش
می ایستانند و یا روی هوا آرم می‌گیرند و بسیاری با چشمان خود اینها
را دیده‌اند و عکس گرفته‌اند و ...
در پاسخ به این افراد چه باید بگوییم؟ اصلا داستان این مرتاضان و گاه
عرفا (!) چیست؟

سپاسمندم

دیدن با چشم و فرتور گرفتن هرگز برابر با آروین دانشیک و آزمایشگاهیک نیست.
ما میبینیم که خورشید از خاور بالا میرود و به گرد زمین میگردد و در باختر
فرو میرود ولی چون این دیدن، همه سویه و به روش دانشیک نیست، تنها،
سایه ای از فربود را به مغز ما میرساند که همواره درست و کارگشا نیست.
جوکی ها به گروه های پژوهشگر دانشیک پروانه نمیدهند که زیر سامه های
آزمایشگاهی کار های آنهارا بررسند. اینها ترفند هایی دارند که از پدران و
نیاکانشان برای شان بجای مانده و "دیود کاپرفیلد " های باستانی میباشند.
هیچ جوکی و هیچ "عارفی" نبوده و نیست که به رازی راستین از رازهای
جهان دست یافته باشد و باری از شانه ی جهانیان و هومنی برداشته.
اگر مردم همگی به راه جوکیان و رازگرایان میرفتند، هرگز فلمینگ پنی‌سیلین
را نمی یافت و پاستور درمان آبله را نمی یافت و ادیسون لامپ نمیساخت.
بر این پایه اینها چیزی جز انگل ها و زالوهای ویری نیستند که اندیشه را
از دید فراویری ( اپژکتیو) باز میدارند و انرژی داده پردازی شمارا می مکند.

بر این پایه، این داوها و گفته ها درست مانند داو بودن خدا و دراکولا و ...
همواره باید نادرست شمرده شود تا زمانی که درستی آنها در سامه های
آزمایشگاهی پایور شده باشد. بار پایوری هم بدوش آنهاست چون کارهایی
که آنها داو انجام دادنش را میکنند، بیرون از هنجار آروینی* است .

•
*
هنجار آروینی = نورم تجربی که پیشفرض پذیرفته شده در مقام جهل است.
پارسیگر