[Anarchy]

عصیان پرولتر - بازخوانی غزوه بنی قریظه

بازخوانی غزوه بنی قریظه (ویرایش نهایی)
نبرد بنی قریظه در صدر اسلام از نظر تعداد و شکل خاص کشته شدگان اهمیت ویژه ای دارد چه از یکسوی طرز رفتار با اسرا و تسلیم شدگان یهودی و تعداد کشته شدگان اسرای آنان در میان تمام غزوات و نبردهای صدر اسلام بی مانند است ازاینرو برخی این موضوع را برای نشان دادن منطق (...) مسلمین در صدر اسلام و برخورد خشن با مخالفان مورد استناد قرار میدهند و از دیگر سوی برخی از نواندیشان مسلمان که توانِ طاقت و تحمل گزارشهای تلخ و دردناک این نبرد را ندارند ناشیانه دست به پالایش و ویرایش گزارشهای تاریخی مییازند تا که از این رهگذر اسلام آنروز را امروزی کنند و سختگیربش را مماشات و مسامحه و عاقلانه جلوه داده یا خشونتهایی که در گزارشهای تاریخی آمده را تلطیف نمایند و اگر نتوانند آنرا بی اعتبار سازند برای نسل امروز مسلمین قصه هایی بسازند که 1400سال اکثریت قریب به اتفاق تمامی علمای اسلامی از آن بیخبر و یا بدان بی اعتنا بودند چه علمای مزبور عموما این غزوه و آن کشتاری که از قریظیان شد را یک پیروزی الهی میدانستند و با شوق و شور و ذوق فراوان ازآن رحمت و نصرت خداوندی یاد کرده اند . همین موضوعات هدف نگارش و بازخوانی دوباره ی این نبرد توسط این نگارنده است که ضمن باز خوانی و شرح و تحلیل و پاسخ به سوالاتی اساسی درباره ی این نبرد نقد و نظری نیز به برخی از آرا نواندیشان مسلمان خواهیم داشت.اینرا هم در ابتدا افزود که این مقاله بر پایه منابع تاریخی و روایی مسلمانان به نگارش درامده است و سعی این جانب تا حد امکان عدم اظهارنظر و جبهه گیری دراینباره بوده است از همین روی مسئولیتی درباره چگونگی نگارش گزارشات تاریخی نمیپذیرد .

غزوه بنی قریظه را میتوان بخش پایانی جنگ احزاب نامید ، جنگی که درآن تمامی اعراب قریش و غطفان دیگر قبایل به تحریک و ترغیب و تحریض برخی از بزرگان یهود بنی نضیر، به جنگ با پیامبر اسلام (ص) و مسلمانان همراه و همصدا شدند [1] یهودیان مزبور پیشتر در مدینه بدلیل توطئه ی نافرجامی که علیه پیامبر داشتند از مدینه اخراج شده بودند[2] و از مسلمانان کینه بدل داشتند و مترصد ضربه به اسلام و مسلمانان بودند . در پی تحریک یهود تمامی قریش و همپیمانان انها بهدف نابودی اسلام و مسلمانان بسوی مدینه رهسپار میشوند انها پس از رسیدن به یثرب با خندق و گودالهایی بهم پیوسته در اطراف شهر روبرو میشوند که پیشروی انان را متوقف می سازد هرچند خندق انچنان عریض و عمیق و طویل نبود اما عاملی مهم در کُند کردن سپاه قریش محسوب میشد چراکه مسلمان میتوانستند پشت ان موضع گرفته نظم خودرا حفظ کنند و اماده ی دفع هرنوع حمله ای شوند و سپاهی که میخواست از این خندق بگذرد بطور طبیعی نظم خودرا ازدست میداد . بهرحال سپاه کفار مکه در پشت خندق و دروازه های مدینه النبی اردو زدند . حیی بن اخطب یکی از بزرگان یهود بنی نضیر و یکی از عاملان جنگ ، خود را به منازل قریظیان در اطراف مدینه میرساند تا انان را باخود همراه نماید . باید در نظر داشت پیش از جنگ احزاب و پیش از رسیدن سپاه قریش به مدینه هیچ هماهنگی یا مشورتی یا اعلام امادگی از جانب بنی قریظه برای همراهی با کفار مکه نشده بود . بهرترتیب حیی بن اخطب خودرا به منازل قریظیان می رساند اما با ممانعت کعب بن اشرف رئیس یهود بنی قریظه هیچ دری بر روی حیی باز نمیشود چراکه کعب میداند او برای تحریک قریظیان در شراکت علیه مسلمانان امده است و از سرنوشت کار بیمناک است :
فهمید حیى بن اخطب است در را باز نكرد، حیى داد زد: در را باز كن، كعب گفت: تو مرد شومى هستى و براى وادار كردن ما بنقض عهد آمده‏اى و من در را بروى تو باز نمى‏كنم، ما با محمّد پیمان دوستى داریم و در این مدت جز محبت و وفا چیزى از او ندیده‏ایم.حیى گفت: واى بر تو اى كعب در را باز كن تا دو كلمه حرف با تو بزنم! كعب پاسخ داد: در را باز نخواهم كرد.حیى گفت: بخدا باز نكردن در تنها بخاطر این است كه میترسى لقمه از نانت بخورم! این حرف كعب را سر غیرت آورد و در را برویش باز كرد . [3]
باری، گویی سرنوشت این بود که قریظیان هرچند راضی بنقض عهد نبودند اما فریب شیطان صفتی حیی بن اخطب را بخوردند و عهدنامه دوستی خودرا بشکنند و علیه مسلمانان و همراه با قریش شوند. عهد شکنی انان غیر منتظره و بدون برنامه ریزی قبلی و بدلیل تحریک و ترغیب و تشویق حیی بن اخطب بود انچنانکه پبش از رسیدن قریش به یثرب مسلمانان بیل و کلنگ و تیشه و زنبیل خودرا برای کندن خندق از بنی قریظه به امانت گرفته بودند![4] تا یهودیان بنی قریظه نیز در عدم موفقیت کفار قریش نقش بسزایی داشته باشند.