[Philo]

من می‌خواهم پس از مرگ تنم را بسوزانند، این بهتر است تا اینکه خوراک کرم‌ها و مگس‌ها شوم یا بوی مرده بگیرم و پیکرم ذره ذره نابود بشود، جلوه‌ی ترسناکی دارد.

چه فرقی می کند بعد از مرگ چه بلایی سر جسم ما می آورند؟ بعد از مرگ سیستم های ورودی و پردازش ما اصلا کار نمی کنند و چیزی احساس نمی کنیم، نه ترس نه خفگی نه سوختگی، هیچ کدامشان به حال جسد ما تفاوتی نمی کند. برای رها شدن از این افکار از فیلسوف یونانی هم می توانیم کمک بگیریم: حالا که زنده ایم و هستیم که مرگ با ما نیست و جسدی هم در مار نیست که نگران آینده اش باشیم، بعد از مرگ هم که اصلا نیستیم که بخواهیم نگران چیزی باشیم. پس دم را دریاب!