[Mehrbod]

شما می گویید مدرسه رفتن و کلاس گذاشتن کودکان باعث می شود تربیتشان کنیم برای بردگی ،تا سرمایه دارن از آنان بهره کشی کنند
خب وقتی می میرد فرد،نیز به نوعی بردگیست ،تا بقیه ،بهره کشی کنند.و به منفعتی برسند حال نگویید بعد از مرگم بقیه سود ببرند .چرا تا زمانی که زنده باشیم این سود را بردگی می نامیم؟
البته من در شما ندیدم شخصیتی که نخواهد دانسته هایش را دریغ کند یا کمکی از او بر آید و سر باز زند
منظورم همان بردگیست که قبلتر خود شما اشاره کردید

نه اینجور نیست, بهره‌کشی همان بهره‌جُستن نیست, بهره‌کشی میشود بهره بردن از دسترنجِ دیگران.

برای نمونه, زمانیکه شما از اسپ سواری میکشید, دارید از اسپ همزمان بهره‌میکشید, که این میشود بهره‌کشی هومن از جاندار.
زمانیکه شما یک کارخانه دارید و کارگر آنجا بکارمیگمارید, اینبار دارید از کارِ کارگر بهره‌میکشید, این میشود بهره‌کشیِ هومن از هومن.

بهره‌کشی از جاندار و روبات و ... مِهندی ندارند, آنچه باید برچیده شود «بهره‌کشیِ هومن از هومن» است, که برده‌داری شیوه‌یِ
سخت همین بهره‌کشی است (برده‌دار از برده تا دلش میخواهد بهره‌میکشد), کارگماری هم همان بهره‌کشیِ امروزین است که کارگر
اگر هر روز ٨ ساعت نرود شرکت و در برابر کارفرما دولا خَم نشود, کارفرما مزد اش را بُریده و با اخراج وی را به رنج و گرسنگی و پشیمانی میاندازد:

پس این ستیز با بهره‌کشی, دنباله روُی همان برده‌داری است و چیز تازه‌ای نمیباشد.


زمانیکه کسی مُرد هم دیگر هومن نیست, یک تکه گوشت است که اگر آنرا رها کنیم میگندد و
خوراک باکتری‌ها میشود, پس چه بهتر که از آن بهره‌گرفته و یک سودی به هومنان زنده برسانیم,
که گفتیم امروزه نمیشود چندان به پزشکها دلاستوار بود و از همینرو, هر کس باید داوخواهانه کارت بگیرد.


پارسیگر