[فیلیپ]

مشکل بر سر چگونگی ِ مفهوم ِ «کمال» نیست، بر سر چگونگی ِ مفهوم «وجود» است. ایراد نمی‌گوید «وجود ِ خود کمال هم محل تردید است»(اینهم هست البته، و جای بحث دارد)، می‌گوید «وجود را _به عنوان پیشفرض بنیادی_ از کمال _به عنوان پیشفرض ثانوی_ نتیجه گرفتن غلط است». سر ِ شیرین بودن یا نبودن ِ گلابی بحث نمی‌کنیم، مسئله اینست که منظر عقلانی آیا شیرین بودن ِ گلابی به عنوان یک «فرض» به وجود داشتن گلابی به عنوان یک «اصل» می‌انجامد یا نه.

مشکل بر سر رابطه ی «کمال» و «وجود» است؛ اینکه آیا براستی «وجود» بر «کمال» (حداقل «کمال» مدنظر در گزاره ی نخست برهان) تقدم دارد؟ گفتیم که:

"مفاهیم (concepts) وابستگی به وجود ندارند"

و از آنجایی که این برهان، از کمال به عنوان یک مفهوم صرف استفاده می کند، گفتن اینکه «وجود» بایستی به آن تقدم داشته باشد یا "پیش فرض بنیادینش" باشد، واضحا باطل است.

آیا شیرین بودن ِ گلابی به عنوان یک «فرض» به وجود داشتن گلابی به عنوان یک «اصل» می‌انجامد یا نه.

ریچارد تِیلور (Richard Taylor) این مسئله را اینطور ابراز می کند:

Can one, however, fairly pass from the conception of such a being ... to either the affirmation or the denial of its real existence?
1

ترجمه: آیا میتوان از مفهوم [صرف] این موجود (=کمال)، وجود واقعیش را تایید یا رد کرد؟

او در ادامه توضیح میدهد که معمولا از یک مفهوم، به تنهایی، نمیتوان چیزی در مورد وجودش استخراج کرد. مثلا در همین مثال شما نمیتوان وجود گلابی را صرفا از مفهوم گلابی ( یا مفهوم شیرین بودنش) استخراج کرد. با این حال بنظر میرسد که «کمال» در این بین یک استثنا باشد؛ کمال از مفهوم صرفش، (بر اساس ریداکتیوی انسلم)، وجودش را تایید می کند. مفاهیم دیگری نیز شبیه به این داریم، برای مثال «مثلث-چهارضلعی» یا «دایره ی 200 درجه ای» بر اساس خود مفهومشان، وجودشان را رد می کنند.