[mosafer]

چرا بیت الله ؟؟؟؟

در حالی که بهیچ عنوان این آن کاربردی نبود که برای این سازه (از ابتدا) در نظر گرفته شده بود اما ارتباطی که ایجاد میکرد خیلی شبیه به سازه های قبلی بود ، این سازه بعنوان مرکز توجه و میعاد گاه و محلی برای تنفس و استراحت و چهار راه برخورد سنن و فرهنگها اهمیت بسیار یافت و در هر زمان (به مقتضیات زمانی) کاربردهای گوناگونی یافت ، پس از عبراهیم افراد و اشخاص و قدرتهای گوناگونی در تصرف و مدیریت این مکان تلاشهای بسیاری کردند و کاربرد این مکان کاملا بدست فراموشی سپرده شد ... حتی اسنادی در دست است که روزگارانی این مکان ماوای راه زنان و گاه محلی برای خزانه اموال مسروقه توسط دزدان بوده !

اما اینکه چطور و چگونه نام این بنا بیت الله شد داستان های بسیاری رواج دارد ، با این توضیح که الله قبل از ظهور محمد (ص) و دین اسلام در میان مردم آن ناحیه وجود داشته و این بنا را به بیت الله میشناختند چرا که همه ما میدانیم نام پدر محمد عبد الله (بنده و مطیع الله ) بوده است ... راستی چرا این نام را بر این بنا گذاردند ؟؟ تصویر الله قبل از ظهور اسلام در میان مردم آن ناحیه چگونه بوده ؟و دلیل احترام و ارزشی که برای آن قائل بودند از کجا منشا می گرفته و چرا الله قبل و بعد از اسلام تنها ماهیت خود را تغییر داده ولی ترس و وحشت از عذابهایی که در نتیجه نافرمانی از او وجود داشته هنوز پا بر جاست ؟؟ و متصدیان و مدعیان نزدیک به او به خود این اجازه را میدهند که از جانب او نتنها احکام را صادر کنند که حتی در اجرای احکامی که خود بانی آن هستند (در جهت منافع قدرت طلبانه خود ) اصرار ورزند و چنانچه خللی در هنجارهای جامعه در ترویج این احکام (من در آوردی) بوجود آمد ابتدا در ادامه آن اصرار و نهایتا در تفسیر و تعبیر این احکام انسانهای ماقبل را مقصر قلمداد میکنند ؟ در اینگونه جاهایی است که راه خرد و خدا از راه الله آن زمان جدا میشود و گاه وبی گاه مدعیان احترام به الله متعصبانه از تعقل در ماهیت و کمیت و کیفیت الله عوام را برحذر میدارند و اگر اصراری ببینند انگ برکفر و الحاد و تمرد و .... او میزنند و بعنوان مرتد هر اعمال حدی را روا و صواب فرض میکنند

از تئوریهای نزدیک به منطقی که در جریان بیت الله خواندن این بنا میتوان به آن اشاره کرد آن اشاره کرد تئوری آن اشاره کرد تئوری خانه کیوان (بیت زحل) است ... که به این قرار است ؛««که فردی تازی نژاد بنام عمروبن لح (لحی)که مردی تنومند و قوی بود و گروهی راهزن و دزد را رهبری میکرد بنایی را که عبراهیم در گذشته های دور بنا نهاده بود به محل قرار و پایگاه فرماندهی خود برگزید ، در سرقتها و راهزنیهایی که او میکرد زمانی به کاروانی حمله ور شد که از بیت الحن(منطقه ای در سوریه و لبنان ) امروزی می آمد و دارای تندیسهایی از صورتها و آناتومیهای انسانی زیبا بود و اورا مجذوب کرد در سفری که او به بیت الحن(منطقه ای در لبنان و سوریه امروزی که هنوز به این نام خوانده میشود ) داشت، تندیس عظیمی را آورد (در خرید یا سرقت آن توافق وجود ندارد) و آن را در آن بنا نهاد و نام آن تندیس را که هم مشابهتی با نام خودش داشت و هم محلی که آن را ساخته بودند تندیس اللح نامید و خانه را بیت اللح نام گذاری کرد ، به این ترتیب کعبه را بیت اللح میگفتند و کم کم (ح) تبدیل به (ه) شد و بیت اللح به بیت الله تغییر کیفیت تلفظ و انشاء و املا پیدا کرد و قبائل دیگر تازی تندیسهایی را به همین توجیه به آن بنا افزودند که به لات و منات و عزا و مناف و....میتوان اشاره کرد پس از آن عمروبن اللحی نتنها صاحب این خانه شد بلکه میان مردم آن دیار و دیگر سرزمینهایی که کاروانها و مسافران و... رفت آمد میکردند محبوب و مشهور و مشروع گردید که البته کم کم محافظان و پایگاههای مراقبتی و همینطور جان نثاران و پرده دارانی برای رونق و مراقبت و تحکیم موقعیت و همینطور امنیت زائران تندیسها و خزائن داخل کعبه بوجود آورد ..... که همگی از بستگان و نزدیکانش بودند و بعدها به صورت موروثی به فرزندان و نوادگان و نتایج او منتقل شد ... این بنا آنقدر مورد توجه و اهمیت شد که حالت تقدس گونه بخود گرفت و مامنی مستعد برای روایت داستانهای عجیب و غریب و نقطه آغازی برای معجزات خرافی از جانب بتهای داخل آن شد به گونه ای که در زمان مرمت و بازسازی این بنا که هر ساله به صورت سنتی از زمان عبراهیم متداول شده بود مردم از اثنا نقاط دور دست جهت شرکت در این مناسک و قربانی کردن و زیارت به دور آن جمع میشدند و کم کم مناسک و رسومی را طبق عادت و ترس از قهر الله به اجرا میگذاشتند و کسی که در آن دوران حدودا 10 روز از منطقه تحت سیطره خارج میشد محکوم به کیفری عظیم بود(پشت سرش را به کمرش میدوختند تا همیشه رو به خانه اللح باشد) چرا که نسبت به بتهای این بنا بی احترامی کرده و پشت به خانه اللح اقتدارش را نادیده انگاشته است (البته این امر را در زمان خروج حسین ابن علی از مکه در زمان یزیدبن معاویه هم میتوان تثبیت کرد که برخی در امری مبلغانه خروج حسین را از مکه در زمان موسم حج دلیل پشت کردن او به الله و خلیفه وقت ترویج کردند و حکم به بریدن سر افرادی دادند که با او از مکه خروج کرده بودند)