[یه نفر]

از وابستگی و عشق هم بسیار میترسید و در این زمینه توان همدردی بسیار بالایی با دیگران دارید, جوریکه اگر کسی دلباخته[6] اتان شود بیمانند[7]
به دیگر دختران, از بازی دادن وی سرگرم نمیشوید و میکوشید وی را به احساس راستین خودتان بیاگاهانید تا از دلباختگی پیش‌گرفته و درد نکشد.

راستش توقع همچین حرفی ازت نداشتم. خوب منو شناختی.. آفرین.

من به شدت از عشق و عاشقی و دلبستگی و .. دوری میکنم. تا ببینم رابطه داره به این سمت میره، حاضرم فحش بخورم و نفرینم کنند و من رابطه رو تموم کنم..

پیشتر در وبلاگم در مورد عشق گفته بودم

مستند - خاطره - نوستالوژی - عشق

2سال از نوشته ام میگذرد و هنوز نظرم عوض نشده..

عشق ، دردناک ترین ظلم خدا به بنده هاش هست..
در ین حال خیلی مقدس و خاص هست..

میترسم از اینکه کسی بخاطر من دلش بشکنه. اصلا نمیذارم کار به جایی بکسه که بخواد دلش بشکنه!

از منش[3] خودتان هم چندان دلخوش نیستید و پُرگاه[4] احساساتی میشوید و جوری می‌رفتارید[5] که دیرتر مایه‌یِ پشیمانی تان میشود, ولی نمیتوانید درباره‌ اش کاری کنید.

واقعا همینطوره...
تورو خدا - تورو اسپاگتی کمکم کنید..
واقعا از خودم و شخصیتم بدم میاد.. قبولش ندارم..

من این کار را دوست داشتم, بد نیست سندلی‌هایِ داغ آینده هم یک "نگر دیگران درباره‌یِ این نشیننده چه بود" داشته باشیم, بشیوه‌یِ wittgenstein's ruler چیزی هم درباره‌یِ دیگر هموندان[8] بیاموزیم.

امتیاز و سرقفلیش رو میفروشم.. :-)