[viviyan]

من منکر تشخیص اختلالات روان شناختی در افراد بیمار نیستم و دانش روان شناسی را نیز
سودمند می یابم.
اساس نقدهای من متوجه این موضوع است که چرا بیشینه روان شناسان بدون ادراکات فلسفی لازم
در مورد توانایی های تشخیص واقعیت، و سود و زیان بسیاری از آدمیان به سادگی اظهار نظر می نمایند؟
اینکه تیغ نقادی من روان شناسان را هدف گرفته؛ به خاطر نسبی بودن و اعتباری بودن دستاوردهای
روان شناسی به عنوان دانشی نوپا و ضعف آن دستاوردها، در برابر شان و منزلت بالاییست که برای موجودی به نام "انسان" درنظر می گیرم.

توانایی های لازم برای تشخیص واقعیت چی هستند؟
روانشناسی داره به سمت فیزیولوژی و بیولوژی میره، شاید چند سال دیگر چیزی به نام روانشناسی وجود نداشته باشد، بیولوژی و فیزیولوژی علومی مادی هستند و بنابراین با معیارهای مادی انسان رو ارزیابی میکنند. اینکه چیزی در بیرون وجود دارد که باعث ادراکات خاص در فرد مبتلا به اسکیزوفرنی یا ... میشود موضوع علم فیزیولوژی و بیولوژی و به دنبال آن روانشناسی و به دنبال آن دغدغه دانشمندان این علم ها نیست.