[Dariush]

در مورد شاشیدن! باهات موافقم و از این جهت من میگیم باید در ازدواج شاشید!:)))

فکر کنم با شاشیدن در ازدواج، نظریه‌پردازانِ مردسالاری عصبانی شوندها!

nasty undead has something to say :))

خوب است، گمان کنم خودت داری با انگیزه دادن برای نوشتن، بیماری‌ای که عاملِ انتقال‌اش بوده‌ای را درمان می‌کنی، مرسی...

البته به جز عمل های مرتبط با سینه و ران و... حتی عمل های دندان پزشکی میتونند نوعی جراحی زیبایی به حساب بیاند:))
بنابراین تا اینجا فهمیدیم که زیبایی هم میتونه اکتسابی باشه:)(اتفاقا مثل اینکه زیبایی های اکتسابی! در ایران شایع شده که خیلی ها هم ازش شاکیند!)
حالا نکته مهمش اینجاست که آیا در روابط داشتن معیارهای اکتسابی! درسته یا معیارهای های مادرزادی و غیر اکتسابی؟!(که خیلی هاشون هم دیگه با تکنولوژی امروز ممکنه اونقدرا مادرزادی نباشند!)
برای نمونه تحصیلات دانشگاهی یک معیار اکتسابیه، درآمد یک معیار اکتسابیه،تیپ و ظاهر تقریبا اکتسابیه،شخصیت تقریبا یک معیار اکتسابیه،اطلاعات و دانش اکتسابیه و...
زیبایی با مقادیر زیادی اغماض(یعنی آرایش و جراحی های زیبابی!) اکتسابی نیست،نوع خانواده و محیط اکتسابی نیست و...(در پیدا کردن موارد غیر اکتسابی دچار مشکل شدم!)

مهمترین و اساسی‌ترین پیش‌نیازِ زنان برای بودن در راسِ توجهِ مردان و به بازی گرفته شدن، زیبایی‌ست و اکثریتِ قابلِ توجهِ زنان آنقدر زیبا هستند که موردِ توجه ِ همه‌ی اکثریتِ عظیمِ مردان باشند، بدونِ هیچگونه جراحی و عملِ زیبایی، اما مشکل همین است که آنان راضی به این نیستند که مثلا شخصی در سطحِ خودشان( از نظرِ تحصیل، خانواده، اخلاق و... ) آنها را بدست آورد، همه‌‌ی آنها می‌خواهند پرنسس باشند و شاهزاده‌ی رویاها بیاید و آنها را ببرد در قصر و ... (با درجات مختلفی از شدت و تفاوت، داستان تقریبا همیشه همین است).این از طبیعتِ زنان است، چرا که آنان گزینشگر هستند و مسلما همه جا به دنبالِ گزینشِ بهترین‌ها، اما اینکه ملاکِ بهترین‌ بودن کدام است، از آنانکه می‌روند اتاقِ جراحیِ زیبایی بپرسید. یعنی با آگاهیِ زنان از قواعدِ بازیِ مردان، که در آن تقریبا همه‌ی مردان به همان زیبایی اکتفا می‌کنند، روندِ جفت گزینی دچارِ دگرگونی‌ای می‌شود که در آن زنان با اندکی سعی و کوشش، بهایی چند برابر را از مردان طلب می‌کنند، چنانکه یک دخترِ روستایی که دماغ‌اش را عمل کرده دیگر کمتر از پرشیا(باز میلاد گیر ندهد پرشیا که ماشین نیست) سوار نمی‌شود. در واقع مردان همین که موفق شوند زنی را(تقریبا هر زنی را) بفریبند، از عده‌ی عظیمی از مردان در همین نقطه جلوتر خواهند بود و این یک پیروزی برایشان به حساب می‌آید، زنان اگر یک مرد با سطحِ بالایی از جایگاهِ اجتماعی و اقتصادی (بالاتر از خودشان و دیگرِ دخترانِ پیرامون و هرچه ارتباطات پیشرفته‌تر شود، دامنه‌ی این دخترانِ پیرامون هم بیشتر خواهد شد) را نتوانند بفریبند، در واقع یک بازنده به حساب می‌آیند. البته مشخص است که این توصیفِ دقیق و باجزئیاتِ بازی نیست، اما به طورِ کلی همین است. پس چه می‌شود؟ یک زن با یک عملِ بینی که 1 میلیون تومان خرج دارد، بخشی عظیم از مردان از دایره‌ی گزینشِ خود خارج می‌کند و اکنون به دنبالِ مردی میرود که ماشینِ 30 میلیونی سوار است... البته وقتی عملِ بینی آنقدر همه‌گیر شود که دیگر از حالتِ رقابتیِ خود خارج شود، عملِ کون و سینه و لب و اینها هم وارد می‌شوند و درنهایت your welcome:
[ATTACH=CONFIG]2279[/ATTACH]

بخشِ کوچکی از جنبه‌ی نادرست و غیراخلاقیِ ماجرا را هم می‌توانید از مردانِ مانده در پشتِ میله‌های زندان به جرم ندادنِ مهریه بپرسید.

ما در انگلیسی یک واژه هم حتی براش داریم!:)) "toy boy"

کاملا طبیعی‌ست، مردان در هر جایی که بخواهند قواعدِ بازیِ زنان را به نفعِ خود به کاربرند، راهی برای ریشخند بدانها یافت می‌شود. نبودِ معادلِ برای همین واژه‌ی toy boy (مثلا toy girl) نشان می‌دهد که اگر دختران برای پول با یک مرد ازدواج کنند، هیچ مشکلی ندارد، اما اگر یک مرد به خاطرِ پول با یک زن ازدواج کند، می‌شود مایه‌ی ریشخند، مردکه‌ی الدنگِ بی‌خاصیت؛ البته تنها این مورد نیست و موارد زیادِ دیگری هم هست مثلا وقتی یک مرد لباسِ زیبا یا شبیه به زنان می‌پوشد، آرایش می‌کنند یا عواطفِ دخترانه از خود نشان می‌دهند و... حالا حتما می‌خواهی بگویی که مردان آنقدر toy boy می‌شوند که در مقایسه با همان‌های زنان آنقدر زیاد است که قاعدتا قرار نیست معادلی برای فرمِ زنانه‌اش ساخته شود(ارجاع به استارتر و عنوانِ جستار)

یک مشکل دیگه هم که با دیدگاه شما دارم اینه که من نمیفهمش!ببین من نه میلیونر هستم نه مدل زیبایی:)) و نه جایگاه اجتماعی خیلی بالایی دارم ولی هیچ وقت چیزی به نام "گزینش مردان" رو به شکل جدی حس نکردم.حداقل اینکه فکر میکنم هر کسی در روابط تا حدی زیادی گزینش گر هست شاید بسته به اپشن هاش قدرت گزینش گری بالا و پایین داشته باشه ولی چیزی به شکل گزینش زنانه و نه گزینش دوطرفه به نظر من یک توهمه
یک مشکل دیگه هم که با دیدگاه شما دارم اینه که من نمیفهمش!ببین من نه میلیونر هستم نه مدل زیبایی:)) و نه جایگاه اجتماعی خیلی بالایی دارم ولی هیچ وقت چیزی به نام "گزینش مردان" رو به شکل جدی حس نکردم.حداقل اینکه فکر میکنم هر کسی در روابط تا حدی زیادی گزینش گر هست شاید بسته به اپشن هاش قدرت گزینش گری بالا و پایین داشته باشه ولی چیزی به شکل گزینش زنانه و نه گزینش دوطرفه به نظر من یک توهمه.
اگر گزینش دوطرفه نبود اصلا نیازی نبود که مثلا زنی جراحی زیبایی بکنه، یا آرایش بکنه یا درس بخونه و...(تازه در صورتی که اینها رو صدردصد نتیجه انگیزه های جنسی بدونیم که من مخالفشم)

خب من هم نگفتم که گزینش‌گر تماما زنان هستند که پسر جان؛ گفتم بخشی اساسی از این بازی را زنان می‌گردانند(بازی گزینشِ جنسی)؛ مسلم است که با مدرن شدنِ جوامع، فرمِ بازیِ سنتی در حالِ دگرگونی‌ست و هاله‌ی پرنسسیِ زنان در حالِ ترک برداشتن و بیش از گذشته برای موردِ توجه قرار گرفتن رقابت می کنند؛ اما این روالِ بازی اگر در گذشته 80 درصد به 20 درصد بود، امروز شده 70 درصد به 30 درصد. هنوز گزینشگرِ اصلی زنان هستند؛ نه؟ فردا با ریش و موی و لباسِ ژولیده بروید در خیابان، اگر توانستید به یک دختر شماره بدهید، بیایید من از موضعِ مردسالارِ زنخوار به موضعِ زن‌سالارِ مردخوار تغییر موضع خواهم داد. در همان حال زنی با همان نسبتِ ژولیدگی را به خیابان بفرستید و ماشین‌هایی که جلوی پایش می‌ایستند را رصد کنید...