[viviyan]

وقتی تفکر بقیه در همین حد هست، از من چه توقعی داری که استدلال های بزرگتر و آکادمیک تری بزنم؟؟
بعضی ها در جواب تمام حرف های من فقط مسخره میکنن و شکلک و علامت میگذارند.
در ضمن از شما نخواستم درباره اش چیزی بگید. اگر دوست داشتید چیزی بگید!
منیت از نظر شما چیه؟ شما اگر یه روز خدایی ناکرده، دست و یا پاتون قطع بشه، آیا تغییر میکنید؟ یا همچنان به خودتون میگید «من»؟ پس شخصی که دست و پا و کلیه و .. از دست بدهد، همچنان به خودش میگه من.
سلول مدام در حال ساخته شدن است. حتی یک فرد 100ساله باز هم در حال ساخت سلول هست. ربطی هم به سلول پوست و مغز نداره. مغز هم از این حرکت مستثنا نیست.

سلول مغزی ساخته نمیشه. اگر شما الان مغزت آسیب ببینه احتمال اینکه ترمیم بشه یا جایگزین بشه وجود نداره، همینطور قلب و کلا ارگانهای داخلی که اگر اینگونه بود دیگه مشکلات قلبی و مغزی وجودشون معنایی نداشت. فقط پوسته که سلولهای قدیمی میمیرند و سلول های جدید جایگزینشون میشه.
چیزی که من بهش میگم من شاید اصلا وجود خارجی نداشته باشه. من چندان ربطی به دست و پا نداره، چیزی که من رو میسازه مغز منه، اگر مغز من آسیب ببینه ممکنه من دیگر خودم رو نشناسم. یک فرد آلزایمری ممکنه دیگه نگه من، چون دچار دمانس و مرگ بعضی از سلول های مغزی شده.