[undead_knight]

همونطور که در مورد "چیستی ذهن" گفتم بین مغز و ذهن تفاوت هست، حالا اگر بخوایم ما "ذهن" رو بشناسیم و برای مشکلات احتمالیش راه حل پیدا کنیم آیا شناخت مغز سودی داره و چقدر میتونه به ما کمک کنه؟
خب اینجا باز هم مراجعه به نمونه کامپیوتر و سیستم عامل میتونه راهگشا باشه، در یک کامپیوتر صدمه دیدن رم، هارد، سی پی یو، مادربرد و... میتونه عملکرد نرم افزارها رو مختل بکنه و مشکل در هرکدوم میتونه به مشکلاتی در سیستم عامل هم منجر بشه.خب آیا رابطه مغز و ذهن هم همینطوره؟بله تا حدی مشابه هستند، اگر به بعضی بخش های مغز آسیب وارد بشه بعضی از توانایی های ذهنی ما دچار مشکل میشه و این بخش ها تا حدی با توانایی های ذهن ارتباط دارند(هرچند چون رابطه نورون ها با کامپیوتر تفاوت داره تفاوت هایی هم با کامپیوتر دارند) ولی همونطور که ما بخشی در کامپیوتر برای اجرای نرم افزار مولتی مدیا نداریم چنین چیزی هم در مورد مغز صدق میکنه که بخشی برای مکانیسم های روانی پیچیده وجود نداره(از دید نوروبیولوژیک)
خب پس شناخت ما از مغز فقط تا حدی میتونه به شناخت ذهن کمک بکنه،بنابراین اگر در سیستم عامل مشکل نرم افزاری پیدا بشه تلاش برای حل کردن این مشکل از راه سخت افزاری بی معنا و خنده داره و نیاز به متخصص نرم افزار داریم،به همین منوال پس برای شناخت و ایرادیابی ذهن ما نیاز به دانشی داریم که ذهن رو نه از دید فیزیکی و مغزی، بلکه از دید نرم افزاری و روانی و بررسی بکنه.

برای ایراد یابی پارادایم های روان شناسی آوردن چند نمونه از دیدگاه هاشون میتونه مفهوم رو خوب شفاف بکنه:
1-فرنولوژی:ذهن کاملا مدار بندی شدست و فعالیت های ذهنی در بخش های خاصی از مغز قرار دارند.گرایش ذهنی یک نفر به حالت های شخصیتی و روانی از راه بررسی جمجمه و مغز قابل تشخیصه!(1840-1810)
2-رفتارگرایی:ذهن فرآورده مغز هست که کاملا انعظاف پذیره و میشه از راه یادگیری و محیط به هر شکلی دربیاد.(تا به حال-1900)
3-شناخت گرایی:ذهن فرآورده مغزه،که مثل یک کامپیوتر کار میکنه که به داده ها و نشانه ها رو با فعال کردن بعضی برنامه های ذهنی، مکانیسم های محساباتی و پردازش اطلاعات پاسخ میده.(تا به حال-1950)
4-روان شناسی فرگشتیک:بعضی فرض های شناخت گرایی+ فرض هایی که ذهن رو دارای مدارها و مکانیسم های زیاد میدونه که برای شرایط گذشته فرگشتیک انسان انطباق پیدا کردند.(تا به حال-1980)

خب البته میشه دید که هر کدوم از اینها حتی فرنولوژی که دیگه دانش نمایانه محسوب میشه تلاش کردند روش هایی علمی برای شناخت ذهن پیدا کنند ولی مشکل اینجاست که این تلاش های به سرانجام چندان مطلوبی نمیرسه به این خاطر که با فرض هایی شروع کردند که اثبات نشده بوده و خب همین مشکل پایه ای خودش رو پژوهش های آینده هم نشون میده.

ما الان میدونیم که ذهن مثل یک کامپیوتر نیست(شاید در آینده هوش مصنوعی با مکانیسم متفاوت بتونه شبیهش باشه) مکانیسم کامپیوترهای فعلی کاملا برنامه ریزی شدست و در بهترین حالت مشابه ذهن حیواناته.ما میدونیم که ذهن عمیقا از محیط تاثیر میپذیره ولی محیط تنها عامل نیست و امیدوارم این رو هم متوجه بشیم که فرگشت+فرهنگ+اختیار انسان ذهن رو شکل میدند.
البته برای این مفهوم اختیار حتی لازم نیست به عدم قطعیت کوانتمی تکیه کنیم، همینکه متوجه باشیم ذهن توانایی انتخاب بین گزینه های قطعی گرایانه رو داره برای این توضیح کفایت میکنه.


خب پیشهاد برای شناخت روان انسان چی هست؟اینکه هرگونه فرضی در مورد روان اول باید بر اساس یافته ها موجود(و نه فرضی)در مورد مغز باشه و بعد اینکه متوجه باشیم برای شناخت ذهن از راه مغز و فیزیکی مرزی وجود داره و بعد از این مرز ما میتونیم فقط در مورد چیزهای ذهنی اظهار نظر کنیم نه چیزهای عینی.در اینجا بعضی از متودهای هارد ساینس و فیزیکی نباید استفاده بشند و استفاده از اونها برای شناخت روان باعث دانش نمایانه شدن روان شناسی فرگشتیک شده.
اشتباه روان شناسی فرگشتیک در این هست که در تلاش هست از راه سخت افزاری، نرم افزار رو بشناسه که مشخصا به شکست میانجامه.

برای مطالعه پدیده های ذهنی ما باید از خرد استفاده کنیم و سفسطه هایی که در پارادایم های روان شناسی رخ میده رو بشناسیم و و حواسمون به این مرز باشه،اگر تفکیک رو درست انجام بدیم شاید روان شناسی بلاخره راه خودش رو پیدا بکنه.