[Russell]

عدم این استدلال شما بنظر بنده مسخره است که از روی سکولار بودن قانون اساسی آمریکا میگید بنیانگذاران اون ناخداباور و بی دین بودن؛ درحالیکه گفته های تاریخی خودشون و حتی در اسناد اساسی حکومتی منعکس هست و به وضوح خلاف این رو میگه.

مذهبی نبودن دلیل، اعتقاد نداشتن نیست.
بی دینی دلیل بی خدا بودن نیست.
سکولار بودن دلیل ناخداباور بودن نیست.

آری خوب استدلال‌هایِ بر مبنای شکم و حس هشتم برای شما موجه هستند استدلال منطقی هم قاعدتا باید مسخره باشد دیگر !!
ما گفتیم کافر و بی دین و اهل روشنگری هستند ،شما گویا معنی دئیست را نمیفهمید !!
آنچه مضحک است این است که شما میگویید اینها اهل معنویت و عرفان بوده‌اند !!
نکته دیگر اینست که آنچه از آنها مانده (که با حس ششم و نهم شما گویا از آن مطلع نیستید !!) زندگی این افراد را قابل مطالعه میکند و بسیاری مسیحیان آنقدر از برخی از این‌ها مانند توماس پین شاکی هستند که امروز هم حتی نقل و قول مقامات دولتی از او آنها را خشمگین میکند.
همچنین است برای توماس جفرسون که زده بود انجیل را با ابزار خرد تکه پاره کرده بود تمام سخنان معنوی آنرا زدوده بود یک کتاب کوچک شده بود بنام انجیل جفرسون!!


یا مثلا توماس پِین یک کتاب دارد بنام Age of Reason که ترجمه‌اش میشود (زبانم لال،با پوزش از حس ششم و عرفان و وحی البته !!) عصر ِ خرد.
در آن بمانند خمینی که در کشف الاسرا عقاید الهی خود پیرامون ولایت فقیه را شرح داد و از حق انسان‌ها صحبت کرد (!!) ،توماس پین هم در آن سخنان جالبی میگوید.وقتی ما از کافر بودن و اهل روشنگری و خرد بودن ایشان بجای قرآن و انجیل و جن و معجزه و حس ششم و عرفات معنویت سخن میگوییم شما گویا فکر میکنیم داریم شوخی میکنیم.
دئیست در آن زمان کسی بوده تماما موافق بیخدایی که تنها مشکلش توضیح طراحی جهان بوده و منظورش از خدا توضیح طراحی در جهان بوده،علت آنهم پیش از داروین کاملا قابل فهم است.
فرازی از توضیح ویکیپدیا درباره کتاب:

The Age of Reason; Being an Investigation of True and Fabulous Theology is a pamphlet, written by a British and American revolutionary Thomas Paine, that challenges institutionalized religion and the legitimacy of the Bible, the central sacred text of Christianity. Published in three parts in 1794, 1795, and 1807, it was a bestseller in the United States, where it caused a short-lived deistic revival. British audiences, however, fearing increased political radicalism as a result of the French Revolution, received it with more hostility. The Age of Reason presents common deistic arguments; for example, it highlights what Paine saw as corruption of the Christian Church and criticizes its efforts to acquire political power. Paine advocates reason in the place of revelation, leading him to reject miracles and to view the Bible as an ordinary piece of literature rather than as a divinely inspired text. It promotes natural religion and argues for the existence of a creator-God.

مثلا من خودم مگر غیرمذهبی و سکولار نیستم؟

:))
آری سخن از خدا و جن و روح و کتاب آسمانی و وحی و حس ششم و هشتم و بی‌اخلاقی بیخدایی و... همه شما را فردی عیرمذهبی میکند :))