[Russell]

تاجاییکه میدونم آمریکایی ها بطور کلی مردم مذهبی ای بودن و هنوزم این مسئله در اونا دیده میشه.

خوب این سخنان عرفانی بر اساس آنچه تا اینجا میدانید ،بجای موکول کردن سخن حداقل به جایی که، حداقل واقعا جایی هست که بدانید، را من نمیتوانم کاریش بکنم.
ولی پدران آمریکا را اگر بشناسید میبینید که همه اهل روشنگری هستند و میانه‌ای هم با عرفان و انجیل و این چیزها نداشته‌اند،دئیست بودن هم هیچ ربطی به عرفان و معنویت و اینها ندارد ،دئیسم پیش از داروین معادل همان بیخدایی‌ست،هر چند حتی در میان آنها افرادی مانند توماس پین اساسا همان زمان هم کافر بوده‌اند به جن و روح و خدا و آخرت و اینها هم باور نداشته‌اند.

بعدهم باید تجربه ای که اونا از تبعیض و استبداد انگلیسی ها داشتن رو بحساب آورد. اونا نمیخواستن دیگه احتمال وجود چنین تجربه ای وجود داشته باشه و به هر گروه و ایدئولوژی ای (منجمله مذهب) شانس در چنگ گرفتن قدرت و ایجاد استبداد جدیدی رو بدن؛ بعد از اون همه هزینه و تلاش.

اتفاقا بنظر من اینکه به خدا و حقوق ذاتی آفرینشی گریز زدن بخاطر این بود که اونا مردم خداباوری بودن و نمیخواستن احساس کفر بکنن یا بعنوان کافر معرفی بشن. میخواستن پیوند خودشون رو با خداوند تجدید و/یا اعلام کنن پس از اون شرایط سخت و تصمیم های بزرگ و انقلابی.
یعنی شاید یجور تفکر و تفسیر جدید خاص خودشون رو از خدا و دین هم بوجود آوردن ناچارا.

این سخنان حقیقتا خنده‌دار است و من واقعا نمیدانم به آن چه بگویم !!
آقا جان اصلا گریزی نبوده،قانون اساسی آمریکا قانونی بیخداست بقولی،تنها وقتی در آن نام خدا آمده که سخن از در بند کردن و نشاندن خدا و دین سرجایش است.
بسیار جالب است این منطق معنوی !!
محمد سر میبریده میگویید منظورش چیز دیگری بوده.
در قانون اساسی آمریکا درش حرفی از خدا نیست ،شما با حس ششم و عرفان متوجه میشوی ناچار بوده‌اند چنین بگویند و در کل زندگیشان چنین ضد دین رفتار کنند وگرنه دلشان با خدا و انجیل و قرآن و جن و پری بوده !!