[azadah]

درود

واقعیت این است كه ایرانیان از قدیم الایام برتری نژادی را باور داشتند . کسی را بر تخت شاهی می نشاندند که از تخمه شاهان باشد . موروثی بودن سلطنت گویای نژادپرستی بوده . حتی سلاله امامت نیز با این باور بی ارتباط نیست .

در فرهنگ پارسی با واژه هائی سر و كار داریم . از قبیل اصل و نسب . تخم و ترك . خاندان دودمان . رگ و ریشه قومی . ایل و تبارقبیله ای . تیره و سلاله . مستند به شجره نامه و نظائر آن كه حكایت دارد از باورمندی ایرانیان به اصالت نژادی .

بعد از تهاجم تازیان قداستی زیر نام امام و امام زاده و سید و سادات قوت گرفته و بعد با هجوم مغولان برتری خان و خان زاده درباورها نشسته . اصولا القاب و عناوین شازده خانزاده و سید كه رنگ و بوی نژادپرستی دارد .

در فرهنگ ما معمول و مرسوم بوده . و در هر زمان نژادی خاص تقدس داشته . برعامه مردم فخر می فروخته و امتیاز می گرفته و كار و بارش سكه بوده . اما قبول این باور كه یك نژاد برتر از دیگران باشد . درجامعه مشكل آفر ین بوده . بخصوص كه جنبه قداست هم به خود گرفته باشد .