[Mehrbod]

« چو آتش پراکنده شد، پیلتن / درختی بجُست از درِ بابزَن
یکی نرّه گوری بزد بر درخت / که در چنگِ او پرِّ مرغی نَسَخت.
چو بریان شد، از هم بکَند و بِخُوَرد / زِ مغزاستخوانَش برآورد گرد.
بخفت و برآسود از روزگار / چمان و چران رَخش، در مرغزار.
سوارانِ ترکان، تنی هفت و هشت / بر آن دشتِ نخچیرگان برگذشت . »
"بابزِن" به معنایِ "سیخِ کباب" است. رستم آنقدر قوی و سهمگین توصیف شده که از تنه ی یک درختِ کامل بعنوان سیخِ کبابش استفاده می کند و یک گورخر را درسته به آن سیخ می کشد و گرم می کند.
" که در چنگِ او پرِّ مرغی نسخت" یعنی در دستان او به اندازه ی یک پرِ مرغ هم سنگینی و "سختی" نکرد. اسدیِ طوسی هم در گرشاسپنامه، بیتی دارد که مضمونش بسیار مشابه همین دوبیتِ نخستِ بالاست:
« بر آن آهنی نیزۀ یل­فگن، / زد آن گور، چون مرغ، بر بابزن »
دربارۀ واژۀ "بخورد" در بیت سوم باید دقت کنید که آنرا بصورت Bekhoward بخوانید بهتر است. اما باید آنرا بویژه Oward را آنقدر سریع تلفظ کنید که وزنِ شعر بر هم نخورد. اگر دشوار است می توانید بصورت Bekhard بخوانید که آسان تر است.

Co âtaš parâkande šod, piltan - Deraxti bejost az dar e bâbzan
Yeki narre gur i bezad bar deraxt - Ke dar cange u parre morq i nasaxt
Co boryân/beryân? šod, az ham bekand o boxowrd - Ze maqze ostexavân aš barâvard gerd/gard?
Bexoft o barâsud az ruzegâr - Camân o carân e raxš, dar morqzâr/dar e morqzâr?
Savârân e Torkân, tani haft o hašt - Bar ân dašt e naxciregân bargozašt

چنانکه میتوان همین چهار بیت را من نمیتوانم با دل استواری بخوانم و بگویم چگونه خوانده میشود، ولی روی این دبیره کار همه ما آسانتر است و نوشته سراسر گنگی‌زدایی میشود.