11-02-2012, 11:41 AM
Anarchy نوشته: البته من به مزاح گفتم اون جمله رو گرامی!!
شما اگر برگردید که به زمانی که اسپرم پدر شما و تخمک مادر شما با هم لقاح یافت میبینید هسته های تخمک و اسپرم با هم یکی شده و بعد 46 کرموزوم که حامل ژن های امروز شماست در همان یک سلول تشکیل شد...و بعد سلول ها تقسیم میتوز انجام دادند و ...تا شدید اینی که هستید!!!
غیر از اون هسته اولیه سلول تخم که حاوی DNA بود,سیتوپلاسم و غشای سلولی ای بیش نبودید که در واقع سیتوپلاسم هم همگی متعلق به تخمک بوده و اسپرم سیتوپلاسم چندانی ندارد و در نبود اون DNA شما اصولا تکوین یا حیات پیدا نمیکردید..
پس به گمانم ما همان ژن هایمان باشیم اما امروز به دلیل کارکرد مغزمان گاهی غیر از این فکر میکنیم!!
نه ما همان ژن‌هایمان نیستیم آنارشی جان!
ژن‌ها چیزی بیشتر از کد یا برنامه برای ساختن و زنده نگه داشتن ما نیستند. ژن را میتوان به یک کُد آغازین یا Bootstrapping code
همانندی کرد که با روان شدن خود به پدید آمدن زیرساختارهای مغز برای کد‌های تراز بالاتر که همان فرایند‌های اندیشیدک باشند، می‌انجامد.
در کنار آن، برنامه‌های ژنتیکی بنیادینی داریم که مانند directiveها یا بُن‌دستورها در برنامه‌ریزی رایانه‌ای کار
میکنند، این بن‌دستورها برای ما همان رانه‌های (drive) هایمان هستند، مانند رانه گرسنگی یا رانه جنسی.
این بن‌دستورها درست مانند همجنس رایانه‌ای خود هستند و "همیشه" روان (اجرا) میشوند و ما کنترلی رویشان نداریم؛ برای نمونه کسی نمیتواند با
دم نکشیدن (نفس) خود را بکشد! چرا که پس از کم شدن اکسیژن خون، یک بن‌دستور بسیار کهن آنجا روان شده و ما "وادار" به دم کشیدن میشویم.
.Unexpected places give you unexpected returns
![[-]](https://daftarche.com/images/bootbb/collapse.png)