[Nevermore]

دلم رمیده لولی‌وشیست شورانگیز* دروغ وعده و قتال وضع و رنگ آمیز


فدای پیرهن چاک ماه رویان باد* هزار جامه تقوا و خرقه پرهیز


خیال خال تو با خود به خاک خواهم برد* که تا ز خال تو خاکم شود عبیرآمیز


فرشته عشق نداند که چیست ای ساقی* بخواه جام و گلابی به خاک آدم ریز


پیاله بر کفنم بند تا سحرگه حشر* به می ز دل ببرم هول روز رستاخیز


فقیر و خسته به درگاهت آمدم رحمی* که جز ولای توام نیست هیچ دست آویز


بیا که هاتف میخانه دوش با من گفت* که در مقام رضا باش و از قضا مگریز


میان عاشق و معشوق هیچ حائل نیست* تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز