[Theodor Herzl]

بعضی‌‌ها می‌‌گویند علت عدم حذف خمینی این بود که او در آن زمان مرجع تقلید و سید بود و شاه بخاطر اعتقاد مذهبی‌ که کشتن سید گناه است او را حذف نکرد. به نظر شما عدم سرکوب خمینی به کدام دلیل است ، اعتقاد مذهبی‌ یا اشتباه سیاسی؟ همچنین بسیاری از طرفداران بازگشت نظام پادشاهی به ایران این را می‌گویند که عدم برخورد شدید شاه و انقلابی‌ها علاقه او به مردم و دلرحمی او بود ، ولی‌ به نظر من این کار شاه یک اشتباه بزرگ سیاسی بود ، اگر او همان اول ریشه کمونیسم توده‌ای و اسلام گرایی را در ایران خشک میکرد ، اکنون شاهد این بدبختی نبودیم ، در واقع به پیروزی رسیدن انقلاب نشان عدم کفایت سیاسی شاه است.

[sonixax]

بعضی‌‌ها می‌‌گویند علت عدم حذف خمینی این بود که او در آن زمان مرجع تقلید و سید بود و شاه بخاطر اعتقاد مذهبی‌ که کشتن سید گناه است او را حذف نکرد. به نظر شما عدم سرکوب خمینی به کدام دلیل است ، اعتقاد مذهبی‌ یا اشتباه سیاسی؟ همچنین بسیاری از طرفداران بازگشت نظام پادشاهی به ایران این را می‌گویند که عدم برخورد شدید شاه و انقلابی‌ها علاقه او به مردم و دلرحمی او بود ، ولی‌ به نظر من این کار شاه یک اشتباه بزرگ سیاسی بود ، اگر او همان اول ریشه کمونیسم توده‌ای و اسلام گرایی را در ایران خشک میکرد ، اکنون شاهد این بدبختی نبودیم ، در واقع به پیروزی رسیدن انقلاب نشان عدم کفایت سیاسی شاه است.

به نظر من بزرگترین ااشتباه شاه ایران این بود که خیلی فرد بی دست و پایی بود بر خلاف پدرش و خیلی برام جالبه از زیر دست رضا شاه چه طوری یک فردم معتقد در اومده بیرون .
ولی نکشتن و یا حذف خمینی دلیل انقلاب نبود به نظر من ، خمینی رو هم میکشت یکی دیگه سبز میشد . مهم جامعه و اوضاع داغون جامعه بوده که باعث میشد همچین افرادی به قدرت برسند و توانایی رهبری داشته باشند .
وعده هایی که خمینی داده بود حتا در کشور های سوسیالیستی قابل اجرا نبود . (چنانکه امروز در این کشور ها برای شهروندان بیکار حقوق نقدی از طرف دولت در نظر گرفته میشه و بیمه رایگان و ...) .
یک مثلی در مورد مردم ایران هست که در اون زمان به کار بردنش در مورد ایرانیان خیلی به جا و خوب بوده : ایرانی عقلش به چشمشه .

[sonic]

مردم اون روز ایران خیلی مذهبی بودند وآخوند هم همش میخواد حکومت اسلام رو برقرار کنه مطمئن باشید اگر ایران اونموقع مثل آمریکا هم می بود(ازلحاظ اقتصادی نه علمی) بازهم انقلاب میشد مگر اینکه دانشگاهها ومدارس عالیه به نحو قابل قبولی تاسیس میشد.

[Jooyandeh]

محمدرضاشاه پادشاه بی‌کفایتی نبود. اتفاقاً، در خیلی جاها از خود نبوغ و توانایی نشان داد. امّا، واقعاً در آن جامعه کاری نمی‌شد کرد و از دستِ شاه (مگر با استبداد و کشتار و ...) کار زیادی برنمی‌آمد؛ او مردِ برادرکشی نبود؛ خودش نیز فردی از همان مردم بود.

[Mehrbod]

"یکی از دلایل" که چیزی نیست, مطمئنا اشتباهات شاه بیشتر از «یکی» از دلایل انقلاب بوده‌اند.

پرسش این است که "دلیل‌های انقلاب" روی هم رفته چه شماری بوده‌اند. چند هزار, چند میلیون؟

[kourosh_bikhoda]

اگر او همان اول ریشه کمونیسم توده‌ای و اسلام گرایی را در ایران خشک میکرد ، اکنون شاهد این بدبختی نبودیم ، در واقع به پیروزی رسیدن انقلاب نشان عدم کفایت سیاسی شاه است

از کجا معلوم؟ شاید در اونصورت محکوم به کشتار دسته جمعی و قتل های فله ای میشد.

[Reactor]

شاه باید میفهمید که خیزش مردم ایران برای بدست آوردن دموکراسی رو نمیشه مهار کرد. دیر یا زود داره ولی سوخت و سوز نداره. باید این رو میفهمید که کودتای 28مرداد برای سرنگونی حکومت مشروطه ی مردمی بود. باید میفهمید که باید کاری کرد وگرنه دیر یا زود دوباره آشوبی میشه و اگر که دوباره آشوب بشه دیگه نمیشه جمعش کرد! شاه بود! سرنوشت خطیر و سنگین یک کشور و مسئولیت آینده گانش تو دستاش بود! و باید پیشگیری میکرد! باید مثل امپراتور ژاپن کشور رو سروسامان میداد و سلطنت رو مشروطه میکرد تا نامش رو در تاریخ جاودانه کنه و از به فنا رفتن کشورش توسط یک انقلاب ایدئولوژیک جلوگیری کنه! همون راهی رو که ژاپن و سوئد و انگلیس و بقیه ی کشورهای پادشاهی که الان حکومت دمکراتیک دارن قبلا رفتن!
وطن پرست بود ولی احمق بود. در عین احمق بودن قدرت دوست هم بود.
شاه فقط بلد بود مثل بچه های دبستانی با چندرغاز قدرتی که زیر سایه ی آمریکا بدست آورده بود برای خود آمریکا گردن کلفتی کنه که آخر سر دماغش رو گرفتن و جونش دراومد.
خود احمقش به درک ولی یک نسل عظیم بعد از خودش رو بدبخت کرد!
میتونم تشبیهش کنم به یک الاغی که میخواد به زور چوپان یک گله گوسفند باشه!
یا در بهترین و موءدبانه ترین حالت یک مدیر بی لیاقت و بی مسئولیت!
وطن پرستی شاه در بهترین حالت مثل دوستی خاله خرسه بود...

[Theodor Herzl]

از کجا معلوم؟ شاید در اونصورت محکوم به کشتار دسته جمعی و قتل های فله ای میشد.

جایگاه یک سیاستمدار واقعی‌ در موقع حساس این چنین مشخص می‌‌شود ، یک مساله‌ای در فلسفه داریم با عنوان " شر لازم" ، یعنی‌ یک چیزی به خودی خود بد است ولی‌ گاهی برای رسیدن به یک چیز والاتر اجرای آن ضروری می‌‌شود ، به عنوان مثل اگر یک تروریست در اختیار شما باشد که می‌‌دانید او دارای اطلاعاتی از یک بمب گذاری قریب الوقوع هست که ۱۰۰۰ نفر در آن کشته میشوند و اگر شما او را شکنجه جسمی‌ کنید مکان آن بمب گذاری را به شما خواهد گفت ، خوب شما چه می‌کنید؟ من زیر پاا گذاشتن حقوق یک نفر را در اینجا شر لازم می‌دانم و جان ۱۰۰۰ نفر برای من مهم تر است ، شاه نیز در چنین موقعیتی بود ، باید از هر راهی‌ که لازم بود جلوی انقلاب را می‌گرفت ، اگر روی هم رفته ۲۰۰ نفر از رهبران این شورش را اعدام میکرد دیگر شاهد این نبودیم که فقط در دهه اول جمهوری اسلامی ۱۲۰ هزار نفر به طور سیستماتیک اعدام شوند .

[kourosh_bikhoda]

جایگاه یک سیاستمدار واقعی‌ در موقع حساس این چنین مشخص می‌‌شود ، یک مساله‌ای در فلسفه داریم با عنوان " شر لازم" ، یعنی‌ یک چیزی به خودی خود بد است ولی‌ گاهی برای رسیدن به یک چیز والاتر اجرای آن ضروری می‌‌شود ، به عنوان مثل اگر یک تروریست در اختیار شما باشد که می‌‌دانید او دارای اطلاعاتی از یک بمب گذاری قریب الوقوع هست که ۱۰۰۰ نفر در آن کشته میشوند و اگر شما او را شکنجه جسمی‌ کنید مکان آن بمب گذاری را به شما خواهد گفت ، خوب شما چه می‌کنید؟ من زیر پاا گذاشتن حقوق یک نفر را در اینجا شر لازم می‌دانم و جان ۱۰۰۰ نفر برای من مهم تر است ، شاه نیز در چنین موقعیتی بود ، باید از هر راهی‌ که لازم بود جلوی انقلاب را می‌گرفت ، اگر روی هم رفته ۲۰۰ نفر از رهبران این شورش را اعدام میکرد دیگر شاهد این نبودیم که فقط در دهه اول جمهوری اسلامی ۱۲۰ هزار نفر به طور سیستماتیک اعدام شوند .

سیاستمدار یا فیلسوف؟ البته منظورتون از شر لازم حتمن شر اخلاقی ست. در اونصورت باید اول از همه برای مدیا و دست به قلم های همان دوره تا دوره ی ظهور آغا امام زمان یک کلاس فلسفه اخلاق گذاشت و انواع رو براشون تعریف کرد. بعدش هم نوبت میرسه به مردم عامی و قشریون.

[Mehrbod]

تا آنجاییکه می‌توان شاه هم خودش مسلمان بود و احترام بی‌جا برای روحانیت قائل بود. این را هم می‌توان به دلایل افزود.
اگرچه تا زمانی که ندانیم چه شمار دلیل در انقلاب تاثیر داشته‌اند, پیدا کردن یک دلیل و دو دلیل اینجا و آنجا به کاری نمی‌آید.