دفترچه

Mehrbod نوشته: من بیشترین احترام را برای رپ و گاه متال دارم!

مهربد جان گویا شما از استثناها هستی رپ و متال با هم میشه P.O.D :e420:

sonixax نوشته: مهربد جان گویا شما از استثناها هستی رپ و متال با هم میشه P.O.D :e420:

نه از دید احترام بود، اگر نه من هم چندان گوش نمیکنم، تنها برخی track ها را خوشم میاید.

شاید من هم سراسر بیراهه رفته باشم و بگوییم آهنگ‌های کلاسیک به والایی اندیشه آدمی میانجامند پس بهتر هستند، برای نمونه!

پ.ن.
POD = passed out drunk؟

P.o.d = payable on death

من هم تمامی سبک ها را کم و بیش گوش میدهم، ولی با بعضی سبک ها ارتباط احساسی برقرار میکنم طوری که من را دچار هیجان میکنند یا اشک در چشمانم می آورند و با برخی دیگر نمیکنم، در مورد این مقاله هم میدانم ارزش چندانی ندارد و آن را فقط برای نقطه ی شروعی برای این بحث آوردم، ولی من ارتباط هایی میبینم، به طور مثال من مشاهده کرده ام تمامی افرادی که به رپ علاقه ی وافری دارند انسان های سطحی هستند، که البته مشاهده ی من است و ممکن است اشتباه باشد، موضوع دیگری که دوست دارم در مورد آن بحث کنم این است که در برخی جمع ها دیده ام بعضی موسیقی ها را اگر گوش کنید کول هستید و برخی دیگر لیم و به دردنخور، با خود گفتم یک سبک موسیقی را هم مگر میشود به خاطر اینکه کلاس دارد گوش کرد؟ به طور مثال اگر آنتما گوش کنید کول هستید ولی اگر لیدی گاگا گوش کنید لیم هستید، این را هم ذکر کنم به در سبک پاپ هم میتوان ارزشمند و خلاق بود مانند لیدی گاگا، آیا شما هم با اینطور رفتارها مواجه شده اید؟

sonixax نوشته: بنگرید به فیفتی سنت آمریکایی

یکی از دلایلی که من از رپ خوشم میاد وجود همین آدمه

من با همه جور سبکی حال میکنم. موزیک وقتی ریتم خاصی داشته باشه برام دلنشین میشه. روی سبک خاصی تعصب ندارم ولی موزیک خیلی زیاد گوش میدم.
حتی موزیک سنتی هم که ممکنه خیلی ها بدشون بیاد رو وقتی توی سفره خونه نشستم و قلیون رو بغل کردم و چایی نبات سر میکشم هم گوش کردنش یک لطف خاصی داره
راستی چرا اینجا از موزیک الکترونیک و هاوس و ترانس حرفی زده نشده؟

Reactor نوشته: یکی از دلایلی که من از رپ خوشم میاد وجود همین آدمه

ای خاک وچو

sonixax نوشته: ای خاک وچو

دور از جون

فیفتی سنت آدمیه که بدون پشتوانه و با زحمت و ریسک زیاد رشد کرده. موضوعاتی هم که درباره اش میخونه همگی شامل پول و دختر و سکس و مشروب و ورزش و قدرت و زندگی لوکس و رفاه و خونه و ماشین و تفریحات باکیفیت و خورد و خوراک عالی و امثال این هاست.
وقتی شما خوب فکر کنید میبینید که فلسفه ی زندگی یعنی همین. دنیا چیز دیگه ای برای عرضه نداره. همه ی جنگ و دعواها سر همین چیزهاست.
زندگی یعنی همین.
من از این آدم خوشم میاد چون این حقیقت ها رو فهمیده و ک* شعر نمیگه و شعار نمیده. رک گویی یا استفاده از کلمات رکیک تو شعرهاش ممکنه بناگوش خیلی از آدم های پاستوریزه رو سرخ کنه و ازش انتقاد کنن ولی داره واقعیت رو میگه.
اون هم نه از روی غریزه که حتی اگر اونجور هم بود باز هم کارش برای من زیبا بود بلکه آگاهانه خودش هم میگه که زندگی جز این ها نیست.
قسمت کَل کَل و گانگستا رپ رو که همه ی رپر ها باید چندتا در کارنامه شون داشته باشن تا طبق قانون عُرف رپ بشه بهشون گفت رپر رو که بگذاریم کنار (که اون ها رو هم با موزیک و میکس عالی و شنیدنی انجام میده ) میبینیم بقیه ی شعرها و کلیپ هاش همش بیان واقعیت های زندگی از سختی ها و بدبختی هاش گرفته تا بالاترین سطح رفاه و زندگی رو روایت میکنه و درست یک لایف استایل جذاب و قابل دسترس با جزئیاتش اون هم به شکلی خیلی زیبا و امید بخش ترسیم میکنه.
کارهاش خیلی الهام بخشه و شخصا وقتی کلیپ های این آدم رو میبینم میل به پیشرفت و تحول تو زندگیم خیلی زیاد میشه و تا الان اگر بگم همین یک آدم تو زندگیم تاثیر مثبت گذاشته اغراق نکردم

میلاد با آثار کمپانی تولید موسیقی ِ «Two Steps From Hell» آشنا هستید؟ به گمانم موسیقی یکسر مورد طبع شما همچو چیزی باشد.

Two Steps From Hell - Archangel - YouTube

آشنا میشویم امیر جان