به باور من در آینده‌ی بسیار نزدیک(نیم تا یک قرن)ممکن خواهد بود. اگر مذهبیون دست از سر دانشمندان بردارند(که بنظر نمی‌رسد چنان قصدی داشته باشند)و دائم به بهانه‌ی «پا در کفش خدا کردن» به ایشان بند نکنند چه بسی تک‌تک ما انسان‌هایی که همچنان در دهه‌ی سوم زندگی هستیم به آن برسیم. پیشرفت‌های پزشکی زیادی در راه هستند که می‌توانند سلامت ما را تضمین بکنند، بیوتکنولوژی نویدهایی دلگرم‌کننده می‌دهد که با آن بتوان غذاهای مقوی، ارزان و طبیعت‌دوست را بصورت انبوه تولید کرد، عصب‌شناسی و روانشناسی هم قطعا تا آن زمان راه‌هایی برای جلوگیری از «خودویرانگری» انسان‌ها یافته‌اند و...
چه چیزی بهتر از اینکه آدم وقت داشته باشه که همه چی رو بدونه، اساسی ترین دل نگرانی خیلی از آدما اینه که دامنه دل بستگی های علمی و فلسفیشون خیلی وسیعه ولی وقتشون برای کسب حتی دو یا سه تا گرایش از این دانش ها محدوده، فکر کنید که شما روزی میتونید همه چیزدان بشید بدون اینکه بخواید از وقت تفریح و خواب و هم صحبتی با عزیزان و حال و حولتون چیزی کم کنید، و از همه مهمتر خودتون تا ابد فرصت کشف حقایق جدید رو داشته باشید، وای یکی منو بگیره لطفا!
واقعا نمیدونم جاودانگی خوبه یا نه
به فرض 1000 سال زندگی یکنواخت چه فایده ای داره
یگی از انتقاد هایی که من به بهشت و جهنم داشتم همین بحث جاودانگی بود
مثلا چند میلیارد سال باید یه سری کار یک نواخت رو حالا یا تو بهشت یا تو جهنم کرد
البته به نظر من این دنیا خیلی جذاب تر از بهشت و جهنم(در صورت وجود) هست
ولی بازم سوال پیش میاد
جاودانگی تا کی؟
اخرش که چی؟
به هر حال آخرش میمیری ممد جان :e405:
پس جاودانگی چی میشه؟
ایا منظور از جاوادانگی عمر زیاد تر از حد معمول هست؟ اونم بدون پیری و بیماری و این حرفا؟
یا جاودانگی به معنای کلمه
mamad1 نوشته: پس جاودانگی چی میشه؟
ایا منظور از جاوادانگی عمر زیاد تر از حد معمول هست؟ اونم بدون پیری و بیماری و این حرفا؟
یا جاودانگی به معنای کلمه
تا جایی که من بحث رو دنبال کردم منظور از نامیرایی نمردن به صورت معمول بوده . یعنی طرف پیر نمیشه و تا وقتی که عامل خارجی دخیل نباشه نمیمیره .
یعنی به هر حال اگر یک تیر بزنند توی مخ طرف جا در جا میمیره .
mamad1 نوشته: پس جاودانگی چی میشه؟
ایا منظور از جاوادانگی عمر زیاد تر از حد معمول هست؟ اونم بدون پیری و بیماری و این حرفا؟
یا جاودانگی به معنای کلمه
جاودانگی واژه درستی نیست آنچنان در اینجا،
فردید بیشتر "نامیرایی" یا "اَمُردادگی" است، این دو میشوند نمردن از آسیب‌های زیستی مانند سوخت‌و‌ساز (metabolism) یا بیماری.
جاویدانگی ولی میشود همیشگی و ابدی، و میتواند دربرگیرنده آسیب‌های پیرامون (تصادف، زمین لرزه) و .. باشد.
یکمی در آینده نزدیک دست‌یافتنی است، دومی نه به این زودی‌ها!
mamad1 نوشته: واقعا نمیدونم جاودانگی خوبه یا نه
به فرض 1000 سال زندگی یکنواخت چه فایده ای داره
یگی از انتقاد هایی که من به بهشت و جهنم داشتم همین بحث جاودانگی بود
مثلا چند میلیارد سال باید یه سری کار یک نواخت رو حالا یا تو بهشت یا تو جهنم کرد
البته به نظر من این دنیا خیلی جذاب تر از بهشت و جهنم(در صورت وجود) هست
ولی بازم سوال پیش میاد
جاودانگی تا کی؟
اخرش که چی؟
نامیرایی
همیشه خوبه، خسته شدین -> خودکشی.
امروز اگر خسته نشدید باید چکار کنید، بزور بمیرید؟
این داستانها پیرامون خستگی چیست دوستان دائم تکرار می‌کنند؟ در آن جستار مرگ هم مرتبا صحبت از خسته شدن بود.. همین حالا اگر پیشرفت متوقف بشود دستکم به ده هزار سال زمان نیاز است تا شخصی تمام فنون و علوم و هنرها را استاد بشود! فقط تمام کردن بازی‌های رایانه‌ای تولید شده از سال ۲۰۰۰ به این‌سو دویست سالی طول می‌کشد.. یقین بدانید کارهای جالب و خواستنی تمام نخواهند شد. چیزی که مشکل‌ساز خواهد بود ازدیاد جمعیت بدون کاهش آنست، که راه جلوگیری از آن دادن حق انتخاب به مردم است: میان جاودانگی، یا بچه دار شدن. چنانکه اگر بخواهید بچه‌دار بشوید حق جاوادانه شدن را از دست بدهید.
اگر خیلی خوش شانس باشیم این پیشرفت به زادمان ما برسد ؛
من که چندان خوش بین نیستمـــ...