دفترچه

mosafer نوشته: شما عقیده دارید فقط تا زمانی که زنده ایم باید جسممان را ارزش نهیم و بعد مرگ هر چه خواهند بکنند؟

اگر که نمیخواستید کاری نکنند, آری.

بسیاری ب.ن. پس از مرگ پول میدهند که تن یا تنها مغز اشان فِسُرده شود تا در آینده‌یِ دور وافسرده شده و به زندگی بازگردند,
یا برخی دوست ندارند از بیخ کالبد مرده اشان به دیگران زندگی ببخشد, ولی پیشانگاشت بهتره این باشد که اگر اعتراضی ندارید, بدهند.

اگر نه پس از مرگ, برای خودِ شما چه می‌دگرساند با تن اتان چه کنند؟

پارسیگر

Mehrbod نوشته: اگر نه پس از مرگ, برای خودِ شما چه می‌دگرساند[5] با تن اتان چه کنند؟

اینکه بگویم برایم فرق نمیکند مهمل ست
برای شما فرق نمیکند مهم نیست اعضای بدنتان اهدا شود ، آزمایش شود یا خوراک جانوران وحشی؟

mosafer نوشته: اینکه بگویم برایم فرق نمیکند مهمل ست
برای شما فرق نمیکند مهم نیست اعضای بدنتان اهدا شود ، آزمایش شود یا خوراک جانوران وحشی؟

چرا, برایم مهم است پس از مرگ هرز نروند و اندامم خوراک باکتری‌ها نشوند و یک سودی به هومنی برساند.

اگر بیش از این برایتان مهند بود, شاید دارید با اندیشه‌یِ مرگ می‌لاسید و یکجوری ترس از مرگ را با گورسپاری خودتان جبران میکنید ...

پارسیگر

Mehrbod نوشته: چرا, برایم مهم است پس از مرگ هرز نروند و اندامم خوراک باکتری‌ها نشوند و یک سودی به هومنی برساند.

اگر بیش از این برایتان مهند بود, شاید دارید با اندیشه‌یِ مرگ می‌لاسید و یکجوری ترس از مرگ را با گورسپاری خودتان جبران میکنید ...

پارسیگر

فعلا ربطی به ترس از مرگ ندارد
برایم جالب بود بدانم برای شخص شما چرا دوران بعد مرگ اینقدر بیارزش ست

+
امشب تا یک نفر را به گور نکنیم خاتمه نمی دهیم بحث را گویا (:

mosafer نوشته: برایم جالب بود بدانم برای شخص شما چرا دوران بعد مرگ اینقدر بیارزش ست

خب باید چه جوری باشد؟

Mehrbod نوشته: زور هم بهتره نشود, ولی پیش‌انگاشت آن میتواند اینجوری باشد که از ١٨ سالگی به آنور, اگر پیشامدانه مغز اتان
در تصادف و ... به کل از کار افتاد, اندام شما را به دیگران ببخشند, مگر آنکه خودتان گفته باشید چنین چیزی نمیخواهید.

این میشود opt-out, بجای opt-in.

به نظر من بهتر است هر کسی که به سن 18 سال رسید خودمان برویم سراغش و بگوییم که میخواهد یا نه ، همان طور که یقه اش میکنیم که شناسنامه و ... دریافت کند ! و این انتخاب هم قاعدتن باید برگشت پذیر باشد .
در مورد زیر 18 ساله ها هم که والدینشان/سرپستانشان تصمیم میگیرند .
چون سیستمی که خود به خود هر فردی که اعلام نکرده باشد نمیخواهد اعضای بدنش اهدا شود خواه نا خواه سرانجام به فساد و جنایت کشیده میشود . پس باید یک راهی برای پرهیز از آن وجود داشته باشد و آن اعلام همین مساله هستش و در صورتی که قراره کارت نباشه و ... باید اعلام این مساله به محض ورود به 18 سالگی اجباری باشد .

در حال حاضر هم همین سیستم کارت گرفتن و اعلام کردن بد نیست و جواب میدهد . در آینده که پزشکی بیشتر پیشرفت کرد و بیشتر میشد از اعضای بدن استفاده کرد یا آنها را در شرایط آزمایشگاهی زنده نگاه داشت احتمالن قوانین مربوطه هم عوض خواهد شد .

البته من فکر کنم در آینده ای نه چندان دور بشود با استفاده از سلولهای بنیادین و علم ژنتیک و ... از DNA خود افراد عضو بیمارشان را در شرایط آزمایشگاهی بازتولید یا کشت کرد که 100% با بدن میزبان مچ خواهد بود . فکر نمیکنم آن زمان خیلی دور باشد چرا که هم اکنون در باره بافتهایی که پیچیده نیستند وجود دارد .

Mehrbod نوشته: خب باید چه جوری باشد؟

باید چه جور باشد را که من تعیین نمی کنم

کلا با این غروری که در دوران زندگی خود دارید متعجب شدم که چه راحت بعد از مرگ را چنین بی ارزش می دانید و حتی برایتان چندان مهم نیست جنازه یتان را چه می کنند

mosafer نوشته: باید چه جور باشد را که من تعیین نمی کنم

کلا با این غروری که در دوران زندگی خود دارید متعجب شدم که چه راحت بعد از مرگ را چنین بی ارزش می دانید و حتی برایتان چندان مهم نیست جنازه یتان را چه می کنند

من ابرتن هستم, ولی چون کاربرد دارد هستم. دوست دارم آزاد باشم و هر آنچه میخواهم
بگویم بی آنکه ترسی از "سردی" یا "گمنامی" یا "پس‌زدگی" از سوی دیگران داشته باشم:




اگر دیگران شما را نمونه‌وار آدم نیکخو و رامی بشناسند, آنگاه شما برای نگهداشتِ چشمداشت آنها وادار میشوید
در زندگی پُرگاه به نیکخویی و رامی بیجا وانمایید, بجایش اگر ابرتن و سرخود و نفریده باشید, آزادید هر آنجور
که دوست دارید رفتارید و از بازگویی راستی هیچ نترسید, چون از سیاهیِ بیزاری و نفریدگی که رنگی بالاتر نیست.

پس از مرگ هم اگر فندآوری پیشرفته بود هم خب همین گزینه‌یِ فِسُرش پیکر خواستنی‌تر است, ولی تا آن زمان که این فندآوری‌ها فراگیر میشوند هم شاید رفتم زیر اتوبوس, چه دانیم؟


پارسیگر

Mehrbod نوشته: من ابرتن[1] هستم, ولی چون کاربرد دارد هستم. دوست دارم آزاد باشم و هر آنچه میخواهم
بگویم بی آنکه ترسی از "سردی" یا "گمنامی" یا "پس‌زدگی" از سوی دیگران داشته باشم:

البته من این ابرتنی را، در خشنودی از جنسیت شما به وفور دیده ام و طبیعتا هیچ چشمداشتی از شما نمیتوان داشت در مقابل رفتارهای اطرافیان.
این غرور شما،به مزاق خیلی ها خوش نخواهد آمد ولی برای من تفاوتی نمی کند :e405:

+
فقط دو ساعت زمان برای استراحت دارم وقتتان خوش

من دوست ندارم دفن بشم!احساس خفگی میکنم وقتی به این مسئله فکر میکنم.اصلا مراسم کفن و دفن اسلامی به نظرم وحشتناکه
من دوست دارم جنازه رو بالای کوه رها کنن.آخه چه قدر ما این حیوونا رو میخوریم؟یکمیم اونا مارو بخورن مگه به کجای دنیا بر میخوره؟
بعدم استخونا رو بسوزونن باهاش گچ درست کنن واسه کارای تزئینی:))))