نقل قول:هیچ‌کس نمی‌خواهد تصمیم بگیرد «شام کجا بریم»
این با تجربه شخصی من در تضاد هست،تحقیق علمی روش شده که ببینیم چند درصد مردم "انفعال" در تصمیم گیری رو دارند؟!
چون من چه در گروه های خانوادگی و چه در گروه های دوستانه یا کاری اکثریتی رو میبینم که با اطمینان میخوان انتخاب های خودشون رو به گروه تحمیل کنند.
(البته خودشون خیلی وقت ها متوجه نیستند انتخاب هاشون نتایج بدی داره ولی این چیزی از اعتماد به نفسشون کم نمیکنه)
Ouroboros نوشته: تصور بکنید که ما می‌آییم میزان قدرت اجتماعی دو نفری که در حال گفتگو با هم هستند را به طور پیشفرض ۱۰۰ امتیاز تقسیم می‌کنیم. در واقعیت امر نیز، در آغاز هر رابطه‌ای، دو طرف قدرتی برابر دارند، اما با کوچکترین کلام یا کنشی شاخص آن دگرگون می‌شود.
من تقریبا با تمام این نوشته موافقم ولی این قسمت یک نکته ای داره، اونم اینه که واقعا اینجور نیست که هر دو طرف به یک اندازه نمره داشته باشند. آیا پسری که با طرز لباس پوشیدن مفعولانه (شلوار تنگ، بی جوراب، پیرهن تنگ و عاری از هر نوع موی مردانه ولی در عین حال ادعای مرد بودن و دختر باز بودن و ... منظورم همین تیپ جدید تین ایجی رایجه) وارد یک جمع عادی پسرونه (مثلن جمع پسرونه ای که من و دوستام، با شلوار لی معمولی، تی شرت، کفش معمولی، دارای موی بدن و ...) میشه، در نگاه افراد اون جمع به اندازه رهبر جمع امتیاز داره؟ فکر نکنم. برچسب های ارزشی که ما بر روی دیگران میزنیم قبل از شروع هر بحثی و تعاملی، یک نمره خاص به اون شخص میدن و من قبل از شروع تعامل یک تخمین نسبی از نمره طرف مقابل دارم و سعی میکنم در ادامه این نمره اش رو به چالش بکشم. دوستان رهبر جمع هم با توجه به سیگنال های ابتدایی اون شخص قبل از اینکه حتی کلامی رد و بدل بشه، عیار و امتیاز اون پسرک رو میدونن، و بازی که شکل میگیره صرفا یا از سر تفریح محض و دست انداختن طرفه یا در مواردی هم شاید برای به چالش کشیدن و سنجیدن اینه که آیا عیار واقعی پسرک چیه.
این مقاله جالبیه، در تایید حرف قبلیم.
ترجمان - ببین چطوری راه می‌ره
قسمت جالبی هم داره که میگه جانی های روانی توانایی خاصی در تشخیص نحوه راه رفتن دیگران و ارتباط دادن اون با شخصیت افراد دارند. من فکر میکنم جنون پیشگان هم همچنین توانایی دارند.