امروز خیلی اتفاقی بحث قوری راسل رو خوندم. یادم به کتاب طومار شیخ شرزین افتاد. اثر استاد بهرام بیضایی..

واقعا چرا یک بحث، یک جمله، یک نظر، یک رفتار، ... تاثیرش به گوینده بستگی داره؟

چرا نباید فکر کنیم؟ چرا مسخره میکنیم؟ چرا خودمان رفتارهای دوگانه ای داریم؟

خلاصه کتاب اینه که: شیخ شرزین یه کتاب مینویسه. کسی تحویلش نمیگیره. حتی مطالب کتاب رو مخالف عقاید و شرعیات میدونن

شرزین رو زندانی میکنن تا بکشنش.. شرزین میگه این کتاب من نیست. نوشته های من نیست. نویسنده این کتاب ابوعلی سینا ست. من اسم خودمم رو پایینش نوشتم..

حاکم وقت میگه وای چه کتاب فوق العاده ای! من قبولش دارم. نوشته های حکیم هست..! عالی ست..

شرزین میگه چی شد؟ 1 ساعته نظرتون عوض شد؟؟ تا 1 ساعت پیش که مخالف این کتاب و محتواش بودید!

خلاصه شرزین رو میکشن ..

واقعا چرا؟ بحث اسلام و حاکم های اسلامی و ایرانی نیستا. یه بحث کلی و جهانی هست.. همه جا از این اتفاق ها هست..

اگر راسل در صحبت هاش اشاره میکرد من اشتباه کردم. خدا وجود داره. اسلام بر حق هست! شما چه رفتاری به این نطق خواهید داشت؟

اگر مثلا حمید میوه فروش یک روز از خواب ناز بیدار میشد و از بی خدایی و قوری چای حمید! میگفت، شما چکار میکردید؟

حتما این گفته ها باید از دهان یک فیلسوف معتبر بیرون بیاد تا بهش فکر کنید؟

من به عنوان یه نفر از شما تقاضا میکنم یا اصلا تفکر نکنید یا اگر تفکر میکنید، دنبال دهان آدم های معروف نباشید.. این جور رفتار ها منجر به تعصب میشه. چون شما علاوه بر قبول کردن حرف های آن شخص، طرفدار شخص مورد نظر هم میشید. این آغاز تعصب های کورکورانه ست. امیدوارم شما نسبت به یک جمله روی دیوار هم به فکر فرو روید..