من در یک کتابی از همون مکاتب خاص در اسلام، اشاره ای دیدم بطور ضمنی که بنظرم خیلی جالب بود.
گقته بود ابدیت به معنای مطلقش فقط در انحصار خود خداست و از او ناشی میشه.
یعنی منظورش این بود که جهنم نمیتونه ابدی باشه. یعنی هیچ مخلوقی اصولا این ظرفیت رو نداره که به دست خودش باعث ایجاد جهنم ابدی بشه برای خودش.
تمام مطلق ها و ابدیت ها در انحصار خداست.
هیچ چیزی نمیتونه در هیچ جنبه ای مطلق باشه؛ نمیتونه مطلقا ابدی باشه؛ وگرنه در این صفت میشه همتراز مطلقیت خدا.
موجودی نمیتونه اونقدر مطلقا بدذات ابدی باشه یا مرتکب بدی بی نهایت بشه در برابر خدا، که در نتیجه به جهنم مطلقا ابدی بره.
بنظر میرسه منظور از ابدی درواقع مطلقا ابدی نیست.
مثل اینکه ما میگیم حبس ابد؛ خب درواقع حبس که ابدی نمیشه، چون دست آخر طرف میفته میمیره! ولی ما بهش میگیم حبس ابد.

حتی بهشت هم ابدی نیست تاجاییکه میدونم.
ولی بخاطر اینکه درجهء کمال و سعات نهایی انسان از بهشت هم خیلی فراتر هست و درواقع یک لذت بی نهایت است که نوعی پیوستن با خداست.
اینم که این لذت میتونه بی نهایت و ابدی باشه خب میشه گفت رحمت خداست.
ولی بدبختی و جهنم نمیتونه مطلقا ابدی باشه، چون خدا خواستار ایجاد شر مطلق و ابدی نیست بنا به ذاتش و اجازهء وجود چنین چیزی رو نمیده، چون هیچ معنا و هدف خیری نیست در خلق شدنش. چیزی که خلاف ذات/خواست او باشه نمیتونه مطلق باشه، وگرنه در اون جنبهء خلاف خدا میشه برابر با خود خدا!! ولی هیچ چیزی نمیتونه با خدا برابری کنه.