حقیقت تلخ است. بخاطر همین باید دائم در تلاش بود تا قوی تر و سخت تر/مقاوم تر شد.
زندگی رحم ندارد. جهان و طبیعت به ما رحم نمیکنند. تنها ارادهء ماست که میتواند ما را مقاوم تر و زندگی را برایمان شیرین تر بسازد.
نیچه ما را آگاه میکند از حقایق و راهی که باید بپیماییم. تلخی او از امیدهای واهی و حرفهای قشنگ دلنشین مفیدتر است.
البته خیلی ها ظرفیت درک و استفاده از اینطور گفته ها را ندارند.
باید مبدل به ابرانسان گشت.
سرانجام مرگ خواهد بود.
اما مشکل اصلی زندگیست!
زندگی شکنجه گاه ما خواهد شد، برای سالهای طولانی، اگر ضعیف باشیم، اگر ترسو باشیم، اگر داروهای تلخ تقویت کننده را سر نکشیم! تلخی حقیقت با قدرتی که در نهایت میتوان از راه واقعیتگرایی بدست آورد برابری نمیکند.