بر خلوت‌نشین بیداد روا می‌دارند و بر او لای و لجن پرتاب می‌کنند. اما، برادر، اگر ستاره می‌خواهی بود بدین سبب بر ایشان کم‌تر متاب!
از نیکان و عادلان بپرهیز! آنان با خشنودی به صلیب می‌کشند هر آن کس را که خود فضیلتِ خویش را بنا کند. اینان از خلوت گزیده بیزار اند.
از سادگیِ مُقدّس نیز بپرهیز که هر چیز ناساده نزدِ او نامقدّس است. بی گمان اهلِ آتش‌بازی نیز هست؛ اهلِ بازی با خرمنِ آتشِ آدم‌سوزی!
از تاخت‌هایِ عشق ات نیز بپرهیز! گوشه‌نشین چه زود به سویِ هر کس که با او رو به رو شود دستِ دوستی دراز می‌کند.

-- فردریش نیچه --