MEHDI نوشته: وقتی تعبیر به رنج بکنیم، آدم می خواد خودش رو کنار بکشه چون کسی دوست نداره رنج بکشه.
باید کاری رو که دوست داری انجام بدی و البته انضباط لازم رو برای درست انجام دادنش داشته باشی. باید از مسیر لذت برد و به چشم سرگرمی به کارت نگاه کنی.

به دید من اینها بازی‌هایِ روانی هستند و نباید هرگز خودفریفت.

ما چیزی داریم به نام رنج, چیزی به نام خوشی. یکمی را نباید اگر هم میشد بیخود به خوشی دگرانید, مگر آنکه
روشن شود چرا رنج‌آور است. برای نمونه بیدار شدن روزانه‌یِ شما از خواب و رفتن سر کار رنج‌آور است و این
یک رنجِ بجاست. شما نباید اینجا با خودفریبی این رنج را بزدایید, بساکه باید بکوشید کاری بیابید که نیاز به بیدار
شدن در همچو ساعتی نداشته باشد, گرنه تن و مغز شما بیمار نیستند از کم‌خوابی پیوسته برنجانند اتان!