khayyam نوشته: ما در جهانی زندگی می کنیم که بیشتر مردم خود و تصمیمات خود را خیلی جدی می گیرند. من برایتان خبری دارم. هیچ چیز چندان مهم نیست. واقعا مهم نیست ! اگر در پی تصمیمی که می گیرید مقداری پول از دست بدهید, مشکلی نیست – یاد می گیرید با پول از دست دادن کنار بیایید. اگر دوستی را از دست می دهید, مشکلی نیست – دوست دیگری می یابید. اگر طلاق را می گزینید, مشکلی نیست – یاد می گیرید تنها زندگی کنید. اگر بر می گزینید که ازدواج کنید, مشکلی نیست – یاد می گیرید با یک گونه ی تازه ی همزیستی کنار بیایید.
خودتان را یک دانشجوی همیشگی در یک دانشگاه بزرگ فرض کنید. برنامه ی آموزشی شما روابط کلی تان با جهانی است که در آن زندگی می کنید, از آن دم که به دنیا می آیید تا آن دم که می روید. هر تجربه یک درس ارزشمند است که باید فرا بگیرید. اگر راه "الف" را انتخاب کنید, یک سری از درس ها را می آموزید. اگر راه "ب" را بر گزینید, یک سری دیگر از درس ها را می آموزید. زمین شناسی یا زیست شناسی – تنها آموزگاران و کتاب های متفاوت, تکالیف متفاوت, آزمون های متفاوت.
واقعا مهم نیست. اگر راه "الف" را بروید, توت فرنگی گیرتان می آید و اگر راه "ب" را بروید شاه توت. اگر از هر دو بدتان بیایید, می توانید یک راه دیگر را بیابید. موضوع به سادگی این است که هر موقعیتی را که درونش هستید محفل آموزشی خود کنید و هر چه می توانید از خود و جهان پیرامون تان بیاموزید. پس – شاد و سبک شوید ! هر چه در پی تصمیم گیری تان پیش آید, خوش آید. از پس آن بر می آیید.

-ترس را احساس کن ... اما کارت را انجام بده , سوزان جفرز

پ.ن : از بین کتاب های رشد شخصی که خوندم, کتاب آیین زندگی-دیل کارنگی از همه بهتر بود, به بقیه دوستان هم پیشنهاد می کنم این کتاب رو بخونند

اگر همه چیز رو به چشم درس نگاه کنیم و جدی نگیریم راحت دست به کار می شیم و ترس از شکست معنای خودش رو از دست میده. راحت زندگی می کنیم راحت ریسک می کنیم راحت ارتباط برقرار می کنیم. دنیای رقابتی امروز واقعا آدم ها رو تحت فشار قرار داده. داشتن چنین ذهنیتی فشار بی نقص بودن رو از روی دوش آدم برمیداره. یعنی شکست رو به چشم درس گرفتن ببینی و با موفقیت هم به خودت مغرور نشی فقط از مسیر لذت ببری! یک دم زندگی در دنیا رو برای خودمون زندگی کنیم و مسائل زندگی رو جدی نگیریم چون ما ذره ای در دنیای مکان و زمان بیش نیستیم و بزودی دیگه نیستیم مثل هزاران نسلی که دیگه نیستند.

فکر می کنم دیل کارنگی جزو اولین افرادی بود که در مورد رشد شخصی کتاب نوشت. آدمی که خودش از صفر شروع کرد و به همه چیز رسید. کتاب آیین زندگی هم کتاب بسیار خوبیه ولی کتابی که به طور مفصل در مورد رموز موفقیت صحبت کرده و اون هم کتاب قدیمی هست کتاب جادوی فکر بزرگ هست که بین بهترین کتاب هایی هست که خوندم.