شما دنیایی ثروت داشته باش، من میگم با یک عقل و روان سالم و قوی، یک ارادهء قوی، یک جسم سالم و قوی برابری نمیکنه. همچنین با علم و دانش و هوش و توانایی های مربوطه.
البته پول هم یک میزان حداقلی ازش لازمه. ولی گفتم که بیشترش معمولا نیاز به هدف و مسیر خاص خودش داره و میتونم بگم تاحالا کسی رو ندیدم که به این راه بره و بتونه همزمان راه قدرتهای اصیل و درونی رو هم بصورت خوبی ادامه بده.
ثروت اگر ساده بدست میامد که خوب بود! ولی معمولا ساده بدست نمیاد و تاوان قابل توجهی داره!
ولی اگر قانع باشی، با حداقل ها بتونی راضی بشی سر کنی، اونوقت میتونی درجهء پاره شدن کون خودتو تحت کنترل دربیاری. البته تضمین شده نیست و نمیدونم دقیقا چقدر، ولی منکه خودم تاحالا تست کردم بد جواب نداده!
البته اینم بگم من یه پشتوانهء مالی حداقلی داشتم. یعنی ارث پدری بود :e057: در این حد که یه آپارتمان فسقلی دارم که توش زندگی میکنم نگران مسکن و اجاره خونه نیستم. ولی خب هرکس دیگه جای من بود مثلا تاحالا ازدواج کرده بود، و دنبال کار و درآمد و ثروت بیشتر میرفت، ولی من تشخیص دادم و تصمیم گرفتم فهمیدم که این فرصت تقریبا استثنایی رو هم دارم که یک راه دیگری رو انتخاب کنم که این فرصت رو خیلی های دیگه ندارن، بنابراین تصمیم گرفتم تحت تاثیر القاها و کلیشه های اجتماع و دیگران قرار نگیرم و راه و روش زندگی خودم رو برگزینم!
گرچه زندگی حداقلی دارم و درآمد ناچیز که بگم حتی پول کفش و پوشاک خودم رو هم به زور تامین میکنم، ولی در کل از هرکسی که دور و برم میشناسم راحتتر زندگی میکنم. از اونور هم راضی هستم چون تونستم روز به روز پیشرفت کنم از نظر قدرتهای اصیل و درونی و از خیلی جهات نسبت به افراد معمولی برتری پیدا کنم که اینا بعدا در صورت نیاز برای یک زندگی عادی تر و کار و درآمد هم احتمالا به دردم میخوره. خیلی چیزا بود دوست داشتم یاد بگیرم و بتونم، که الان در طول سالهایی که این فرصت رو داشتم و تلاش خودم رو کردم تونستم به خیلی از اون توانایی ها کم و بیش برسم. ولی خب بیشتر هم میخواستم و میخوام. یکیش هم مثلا هنرهای رزمی بود که نتوستم زیاد دنبالش برم و توش پیشرفت قابل توجهی بکنم، اما حداقل یک بکگراند و روحیه و آمادگی جسمی توش کسب کردم که اونم باز خیلی به دردم میخوره و خواهد خورد.
من میدونستم دیگه این دوران طلایی بعدها انتظارش رو داشتن واقع بینانه نیست و الانه که باید ازش استفاده کنم. و همین کار رو هم سعی کردم بکنم. اگر دنبال ازدواج و شغل و درآمد و پول میرفتم، عمرا اینقدر فرصت نداشتم که اینقدر خودم رو زیاد و سریع ارتقا بدم از خیلی جهات. هرچند شاید اون هم زندگی بدی نمیشد، ولی بازم من این مدل رو ترجیح دادم و از انتخاب خودم هم پشیمون نیستم. شایدم اگر به راه دیگری میرفتم همیشه یا برای مدت طولانی یک آدم ضعیف و زیردست و توی سری خور باقی میموندم! کم و بیش. من از این میترسیدم؛ نمیخواستم سرنوشتم این باشه! در اجتماع خیلی آدمها رو میبینم زندگی ظاهرا عادی دارن حالا یا قدر مکفی خودشون شغل و درآمد دارن یا کم و بیش ثروتمند هم هستن، اما من واقعا در اونها ضعف ها و بدبختی هایی میبینم و نسبت بهشون خیلی وقتا احساس برتری میکنم از خیلی جهات! میخوام بگم پول و صرفا موفقیت تجاری به آدم خیلی چیزها رو هم نمیده! تازه توی این راه از خودشون از دیگران که میشنوی پای حرفشون که مینشینی سفرهء دلشون رو کمی باز میکنن میبینی چه بلاهایی که به سرشون نیامده چقدر کونشون پاره شده چقدر بدبختی ها فشارها و رنج ها و تحقیرها و صدمات بهشون وارد نشده تا سرانجام به یک موفقیت نسبی و آرامش و راحتی بیشتری رسیدن که اونم میگم خیلی وقتا بنظر من اصلا ایدئال هم نیست و خیلی چیزها رو جبران یا تامین نمیکنه و جایگزین کمبود قدرتهای اصیل و درونی نمیشه. خیلی افراد هستن باوجود ثروتمند بودن دچار خیلی بدبختی ها و ناراحتی های روانی، افسردگی، بزه کاری، اعتیاد و غیره میشن، که فکر میکنم حداقل بخشی از اون بخاطر همین کمبود قدرتهای اصیل و درونیه. یعنی طرف ثروت داره ولی مثلا روح و روان سالمی نداره بر روان خودش کنترل نداره از ورزش و قدرت و مهارت جسم بهره نداره از علم و خرد و هوش بهرهء کافی نداره سرگرمی های سالم و مفید و کم هزینه و کم خطر رو خوب نمیشناسه و غیره.