ببینید در جامعه ایران زن در موضع انفعاله فرصتش هم برای ازدواج عمدتا یکی بیشتر نیست در صورت طلاق گرفتن هم وضعیتش در جامعه مناسب نیست. در چنین جامعه ای اصولا زن در موضعی قرار نداره که بتونه احساساتش رو بروز بده و به قول شما دوستان ملاکش عشق و علاقه و اینها باشه. به هر حال او باید تا 30 سالگی ازدواج کنه وگرنه به مشکل برخواهد خورد. اگه بخواد فرضا با شخصی که دوستش داره رابطه برقرار کنه هیچ تضمینی برای ازدواج کردن با اون وجود نداره پس با اون سکس نمیکنه. دیوانه نیست که در جامعه ای که عمده مردان به زنی که قبلا رابطه جنسی داشته به شکل روسپی یا جنس دست دوم نگاه میکنن تن به چنین کاری بده. یکی از همون مردان هم میتونه همون معشوقش باشه پس ریسک نمیکنه. اگر هم مطمئن باشه که معشوقش از اون دست مردها نیست و دوستانش هم نمیتونن نظرش رو عوض کنن باز هم مجبوره دنبال ازدواج باشه چون حکومت و خانوادشون نمیزاره این دو خارج از ازدواج زیر یک سقف زندگی کنن. پس رابطه دوستانه و اینجور حرفا در حد صحبت کردن و متر کردن خیابون و پارک و سینما و کافی شاپ رفتن میشه. اما اینکه چرا برای ازدواج ملاک رو پول قرار میده در پست اول در موارد 2 و 3 توضیح دادم.

پس لطفا اول وضعیت یک دختر در جامعه ایران را در نظر بگیرید بعد تصمیم بگیرید که اون رو باید محکوم کرد یا نه.