Mehrbod نوشته: "عالم معنا" همان جهان اندیشه است, برای نمونه «میز» یک چیز است, ولی «پنداره‌یِ میز» یک چیزی که تنها در ذهن هستی دارد.
عالم معنا میتواند بسیار پیچیده باشد و قانون‌هایِ خودش را دارد و چون پرسمان گنگ و دشواری‌ست, دانش امروز آنرا کمابیش نادیده
گرفته و از کنارش میگذرد. برای نمونه به این بیاندیشید که دانش امروز میتواند بگوید درد کجا پیدا میشود, چه
کارکردی دارد و ... ولی نمیتواند بگوید «چیست», یا نمیتواند بگوید «آگاهی» چیست و چه جنسی دارد و "چگونه پدید میاید":

بایگانی: آگاهی
هستی و نیستی: کوششی در هستی‌شناسی پدیده‌شناسانه
...

این پرسمان «آگاهی» ازینرو از دیرباز بازیچه‌یِ عرفان‌گرایان و صوفیان بوده و چون ته‌مایه‌هایی در حقیقت هم دارد,
بخوبی کار میکند. مانند ریاضی به آن بنگرید که میتوان چیزهایی را اثبات یا رد نمود که هیچ بازنمودی در واقعیت
ندارند و در حقیقت, در میان دانشمندان بیشترین همبستگی / corelationship میان ریاضی‌دانان و دینداری هم دیده میشود.

اگه واقعا این چیزی که شما میگین تعریف عالم معنا باشه پ چرا :

Mehrbod نوشته: نـه گرایش و خواستن آنچنانی که ندارم, ولی خب بد هم نیست نوشتید یک
خرده با ترفند‌هایِ ادبیک و زیرکانه‌یِ برادران خودفریب و دگرفریب آشنا میشویم و برای
نمونه سردر میاوریم که این "عالم معنا" چیست و چگونه است که درویش همه اش
خوش و سرخوش است ولی ما که باید کرایه خانه را بدهیم و هشتمان گروی نُه‌مان است, نه؟

:ConflictingEmotions


پ.ن.
نام کاربریش تو هم میهن چیه؟ باس از خودش بپرسم به هرحال اون درویش هس این چیزا رو بهتر می دونه:-)