Secular نوشته: ولی الان خیلی دلم می خواد که سر در بیارم از این حرفا و از این عالم معنا چی هس که اینا رو اینقده مشتاق خودش کرده این درویش بودن و اینا مگه چه نفعی توش هس که اینا فحش و تحقیر رو به جون میخرن. تازه از خود تاپیکش هم خوشم اومده حرفاش جالبن حتی یه جا میگه ریاضی و شعر با هم ارتباط دارند!!

"عالم معنا" همان جهان اندیشه است, برای نمونه «میز» یک چیز است, ولی «پنداره‌یِ میز» یک چیزی که تنها در ذهن هستی دارد.
عالم معنا میتواند بسیار پیچیده باشد و قانون‌هایِ خودش را دارد و چون پرسمان گنگ و دشواری‌ست, دانش امروز آنرا کمابیش نادیده
گرفته و از کنارش میگذرد. برای نمونه به این بیاندیشید که دانش امروز میتواند بگوید درد کجا پیدا میشود, چه
کارکردی دارد و ... ولی نمیتواند بگوید «چیست», یا نمیتواند بگوید «آگاهی» چیست و چه جنسی دارد و "چگونه پدید میاید":


این پرسمان «آگاهی» ازینرو از دیرباز بازیچه‌یِ عرفان‌گرایان و صوفیان بوده و چون ته‌مایه‌هایی در حقیقت هم دارد,
بخوبی کار میکند. مانند ریاضی به آن بنگرید که میتوان چیزهایی را اثبات یا رد نمود که هیچ بازنمودی در واقعیت
ندارند و در حقیقت, در میان دانشمندان بیشترین همبستگی / correlationship میان ریاضی‌دانان و دینداری هم دیده میشود.