08-10-2015, 12:25 PM
تقاطع: یکی از زنان شرکتکننده در مسابقهی دو ماراتن لندن که در دوره عادت ماهیانه (پریود) به سر میبرد، تصمیم گرفت بدون “تامپون” در این رقابت حاضر شود تا از این طریق زنان در سراسر جهان را تشویق کند که از پریود خود احساس شرمندگی نکنند.
“کیران گاندی” ۲۶ ساله در جریان این رقابت ۲۶ مایلی (۴۲ کیلومتری) اجازه داد تا پریودش آزادانه جاری شود به طوری که در پایان مسابقه، قسمتی از شلوار ورزشیاش کاملا خونی بود. او با این وجود، بعد از پایان مسابقه، با افتخار در کنار دوستان و خانوادهاش در مقابل دوربین عکاسان قرار گرفت.
خانم “گاندی” بعدتر در وبسایت شخصی خود، قصدش از این حرکت را اینگونه توضیح داد: «من با خونی که به سمت پاهایم چکه میکرد، دویدم برای احترام به خواهرانم که به تمپون دسترسی ندارند و یا آنهایی که با وجود دلپیچه و درد آن را پنهان میکنند گویی اصلا چنین چیزی وجود ندارد.»
او با بیان اینکه «مسابقهی ماراتن فرصتی برای مقابله با تبعیض جنسیتی است» افزود: «اگر فقط یک راه برای عبور از سرکوب و ظلم باشد، آن راه، دویدن در یک مسابقهی ماراتن به روشی است که میخواهید.»
این دانشآموختهی مدرسهی اقتصاد دانشگاه هاروارد، توضیح داده که شب قبل از مسابقه پریود به سراغش آمد و به دنبال آن به این نتیجه رسید که دویدن با تمپون نمیتواند برایش راحت باشد.
او بعد از عبور از خط پایان در ۴ ساعت و ۴۹ دقیقه و ۱۱ ثانیه نیز به نشریهی “کازموپالیتن” گفت: «من احساس قدرت زیاد میکنم.»
آخههههههههههههههه چندش، این چه ربطی به آزادیو این کس شعرا داره، خوب حال آدم بهم میخوره. این برا بهداشت خوده احمقه، سبک مغزِ متعصب!
بنظر من این فمنیستای سبک مغز و این پیرایی که نمیتونن کار با تکنولوژی جدید رو یاد بگیرن همه رو با هم تبعید کنیم به یه جای پرتی یا اگه نرن همشون رو یجا بریزیم تو دریا.
“کیران گاندی” ۲۶ ساله در جریان این رقابت ۲۶ مایلی (۴۲ کیلومتری) اجازه داد تا پریودش آزادانه جاری شود به طوری که در پایان مسابقه، قسمتی از شلوار ورزشیاش کاملا خونی بود. او با این وجود، بعد از پایان مسابقه، با افتخار در کنار دوستان و خانوادهاش در مقابل دوربین عکاسان قرار گرفت.
خانم “گاندی” بعدتر در وبسایت شخصی خود، قصدش از این حرکت را اینگونه توضیح داد: «من با خونی که به سمت پاهایم چکه میکرد، دویدم برای احترام به خواهرانم که به تمپون دسترسی ندارند و یا آنهایی که با وجود دلپیچه و درد آن را پنهان میکنند گویی اصلا چنین چیزی وجود ندارد.»
او با بیان اینکه «مسابقهی ماراتن فرصتی برای مقابله با تبعیض جنسیتی است» افزود: «اگر فقط یک راه برای عبور از سرکوب و ظلم باشد، آن راه، دویدن در یک مسابقهی ماراتن به روشی است که میخواهید.»
این دانشآموختهی مدرسهی اقتصاد دانشگاه هاروارد، توضیح داده که شب قبل از مسابقه پریود به سراغش آمد و به دنبال آن به این نتیجه رسید که دویدن با تمپون نمیتواند برایش راحت باشد.
او بعد از عبور از خط پایان در ۴ ساعت و ۴۹ دقیقه و ۱۱ ثانیه نیز به نشریهی “کازموپالیتن” گفت: «من احساس قدرت زیاد میکنم.»
آخههههههههههههههه چندش، این چه ربطی به آزادیو این کس شعرا داره، خوب حال آدم بهم میخوره. این برا بهداشت خوده احمقه، سبک مغزِ متعصب!
بنظر من این فمنیستای سبک مغز و این پیرایی که نمیتونن کار با تکنولوژی جدید رو یاد بگیرن همه رو با هم تبعید کنیم به یه جای پرتی یا اگه نرن همشون رو یجا بریزیم تو دریا.