یک ایراد منطقی دیگر از قرآن:

در قرآن ایرادات منطقی فراوانی وجود دارد که شامل هم استدلالات غلط هست هم شامل بیعدالتی ها که میتونید لیست کاملی از آنها را در زندیق بخوانید.

اما ایراد منطقی دیگر در قرآن این است که الله فقط اعمال نیکی را قبول میکند که همراه با ایمان به خودش باشد:

سوره کهف آیه 105:

[آرى] آنان كسانى اند كه آیات پروردگارشان و لقاى او را انكار كردند در نتیجه اعمالشان تباه گردید و روز قیامت براى آنها [قدر و] ارزشى نخواهیم نهاد.

سوره اعراف آیه 147:

و كسانى كه آیات ما و دیدار آخرت را دروغ پنداشتند اعمالشان تباه شده است آیا جز در برابر آنچه مى‏كردند كیفر مى‏بینند؟

سوره بقره آیه 217:

و كسانى از شما كه از دین خود برگردند و در حال كفر بمیرند آنان كردارهایشان در دنیا و آخرت تباه مى‏شود و ایشان اهل آتشند و در آن ماندگار خواهند بود.

الله حتی شک در ایمان را هم موجب تباه شدن اعمال میداند!:

سوره مائده آیه 5:

و هر كس در ایمان خود شك كند قطعا عملش تباه شده و در آخرت از زیانكاران است.

منطقا انجام دادن عمل نیک بدون در نظر گرفتن خدا و روز قیامت و بهشت و جهنم باید ارزشش بیشتر باشد چرا که فرد نیکوکار نگاهی به این ندارد که با این عملش مثلا قصری در بهشت برای خودش ساخته است بلکه فقط از روی انسانیت این کار را میکند اما خدای قرآن کاملا غیر منطقی به مسئله نگاه میکند و ملاکش فقط ایمان است! من نمیدانم حداقل در این مورد ایمان چه اهمیتی دارد که خدا عمل نیک را هم بدون ایمان قبول نمیکند!