سپاس بسیار از [MENTION=79]Nocturne[/MENTION] گران‌ارج بابت راهنمائی‌های ارشمندشان.
من به شخصه همیشه از بابت رنجهای دوستان ِ خودم و کلا جوانانی که این جهنم را به مدت دو سال تجربه می‌کنند و بدترین خاطراتِ عمرشان رقم می‌خورد متاسف بوده‌ام. در مورد ِ دوستان ارزشمند و دانایی چون Nocturne این تاسف ِ من چندبرابر نیز می‌شود. هم‌اکنون یکی از دوستان ِ نزدیک ِ من که براستی یک نابغه ریاضی بود در مرزهای سیستان و بلوچستان سربازی را می‌گذراند؛ هربار که با او تلفنی صحبت می‌کنم تا چند روز واقعا حالم بد می‌شود؛ الان هم مدت زیادی‌ست که زنگ نزده و من به شدت نگران‌اش هستم. حقیقتا سیستم برده‌داری‌ست. بعضی از دوستان ِ من چنان زخم‌های روحی-جسمی‌ای با خود از سربازی آورده‌اند که تا آخر عمر هرگز رهایشان نخواهد ساخت.

بنابراین:
با تمام ِ توان ِ خود بکوشید از سربازی در بروید و معافی بگیرید. هر کاری لازم است بکنید و از کوچکترین روزنه‌ی امیدی که برای معافی گرفتن هست هم سعی بکنید نهایت استفاده را بکنید.
اگر نتوانستید معافی بگیرید، سعی بکنید معاف از رزم بشوید. بروید پیش یک دکتر آشنا، و به از او بخواهید یک ایرادی در بدن‌تان پیدا بکند. اگر از آن نتوانستید برای معافیت دائم استفاده بکیند،به احتمال ِ بیشتر، می‌توانید برای معاف از رزم استفاده بکنید.

سعی بکنید از نیروی انتظامی بپرهیزید. راهش این است که آشنا پیدا بکنید، رشوه بدهید و... . هرگز و به هیچ وجه از «حالا ببینیم چی پیش میاد دیگه» استفاده نکنید. حتما بکوشید تا انجا که ممکن است از مرزبانی و مناطق عملیاتی بپرهیزید.

به خاطر داشته باشید که کسانی که در نیروی انتظامی هستند، آدمانی هستند رانده شده از همه‌جا و کسانی که هیچ راه دیگری برایشان باز نبوده و ناچارا به نیروی انتظامی دل بسته‌اند. اینان وقیح‌ترین، پست‌ترین و بی‌شعورترین آدمهایی هستند که شما تا آخر عمر امثال‌شان را شاید پیدا نکنید. بنابراین تا آنجا که می‌توانید از آنها فاصله بگیرید و در دیدشان نباشید. دوستی و رفاقت با آنها هیچ معنایی ندارد، پس سعی نکنید با دوست شدن، از گزندشان دور بمانید، این اتفاق هرگز رخ نخواهد، شما هرچه بیشتر در چشم‌شان باشید، چه دوست باشید چه دشمن، از آنها گزند خواهید دید. هیچ کدام از مهارت‌های خود را در سربازی رو نکنید (ترجمه، تایپ، کامپیوتر، ریاضیات و ... ) وگرنه کادری‌ها با تمام توان از شما بیگاری خواهند کشید.

در نیروی انتظامی یک قانون را هرگز فراموش نکنید: تا می‌توانید نامرئی باشید. هر چه می‌توانید از نظر دیگران دور باشید. همه‌ی وظایف‌تان را تا کمی کمتر از رضایت‌بخش انجام دهید. وظیفه‌شناس نباشید، یعنی سعی بکنید خودتان را به آن راه بزنید که انگار نمی‌دانستید وظیفه‌تان چیست.