Russell نوشته: تئوری توطئه یا بهتر بگوییم توهم توطئه در متودولوژی هم متفاوت است.یعنی در جواب به سوال بجای تلاش برای حل آن سعی میکند تنها دنبال انگیزش ها پنهان باشد تا دلایل طبیعی و قوانین حاکم.در واقع ماورالطبیعه هم یکنوع تئوری توطئه در ابعاد کیهانیست.یکی از ایرادات آن از نگر من درک نادرست از عملکرد قصد و نیت در انسانها و اثر آن در جهان است علاوه بر آن شکلاکیت غیر عقلانی و نامتوازن نسبت به موارد متفاوت.مثلا طرف قوانین فیزیک و توازن قوا و علوم سیاسی و اعتبار موسساتی که سابقه و شفافیت خوبی دارن... را که بسیار قابل اتکا هستند همینطور بدور میریزد بعد یکچیزهایی که قابل سنجش نیستند و باید با شکاکیت بررسی شوند را کیلویی اساس کار میگیرد.یا بعبارت دیگر بجای حرکت از معلومات به مجهولات از مجهولات بدون استفاده از روش درست سعی میکند معجزه وار جواب را بدهد.در مورد تهیه سریال هم حتی لازم به توهم نوطئه و اینها نیست،فرآیند سریالسازی نه فیلتری برای استفاده پروپاگاندا مانند از آنها دارد و نه سیستم سینمای ترکیه چندان شفاف است که ما باور کنیم که تنها هدف سود مالیست.بعد هم ما نگفتیم که لزوما توطئه ای درکار است مثلا فراماسونها یا یک شبکه مجهول پشت آن است و همینجور بیدلیل و سند مجهولات الکی بسازیم بلکه گفتیم سوگیری های فکری و عقاید چند نفر از تهیه کنندگان فیلم برای تولید چنین سریالی کافیست.نه تایید آکادمیکی از لحاظ تاریخی پشت آن است نه نظارت قابل استنادی و... و اساسا سینما همواره ابزار مناسبی برای پروپاگاندا یا نشر عقاید غلط تنها برای عمومیت آنها و پول درآوردن است و چیز عجبی نیست.کل مستندهای تاریخی ایرانی بعد از انقلاب همشان تا حد زیادی پروپاگانداست چون هم انگیزش آن هست هم نهاد و نیروهای رسمی و علنی و مشخص برای آن در ج.ا هست و نه نهاد یا مرجع دارای آبرو و اعتباری که نظارتی کند در درستی مطالب و گردش سالم مالی و...

من با همین استدلال شما نگرشی رو که به این سریال و سریالهای دیگه ترکی وجود داره, ناشی از ذهنی میدونم که به توهم توطءه دچار هست. (کیبوردم خرابه!) البته این که منبع معتبر تاریخی نداره و اینکه جهت گیری ذهنی سازندگان تاثیر داره که درسته، اما جهت گیری ذهنی بینندگان چی؟ این جهت گیری های ذهنی هست که گاهی در حد یه پیش داوری ساده هست و گاهی هم چنان پیشرفتی می کنه که میشه همون توهم توطءه، احتمال درک نادرست از این سریالها زیاده چون قبل از دیده شدن با پیشفرض های ذهنی درک شده و نقد شده و این نقدها با توجه به محتوا نیست. منتقدان توی این سریالها نتیجه ای رو جستجو می کنند که قبلا گرفتند! اصلا موضوع این سریال نیست، موضوع اینه که یه ذهن مشکوک متوهم احتمال به خطا رفتنش خیلی خیلی زیاده! مثلا سینمای ایران یه سینمای آزاد نیست، اما نمیشه بگیم همه فیلمسازانی که توی این سینما کار کردند هدفشون تبلیغ ایدءلوژی رژیم بوده و یا در خدمت پروپاگاندای رژیم بودند.درسته که اسم سازنده یا کشور تولیدکننده پیشفرضهایی رو ایجاد می کنه اما این که چقدر این پیشفرضها رو دید واقعی ما اثر میذاره و چقدر بهش اجازه پیشرفت بدیم مهمه، و البته اگه واقعا با توجه به محتوای فیلمها به هدف سازندگان توجه داشته باشیم این چیز بدی نیست، ولی خب باید باور کنیم که خیلی وقتها هم انگیزه و هدف اصلی پرفروش بودن و پول و شهرته و لازم نیست حتما چیز دیگه ای رو جستجو کنیم و یا بیش از حد بهش بها بدیم. اصولا برای اینکه به توهم دچار نشیم و بتونیم قضاوت درستی داشته باشیم ( نه فقط در مورد این سریال، به طور کلی) چه راهی هست غیر از این که پیشفرضهای ذهنی خودمون رو کنار بذاریم و به محتوا توجه کنیم؟