mosafer نوشته: باید چه جور باشد را که من تعیین نمی کنم

کلا با این غروری که در دوران زندگی خود دارید متعجب شدم که چه راحت بعد از مرگ را چنین بی ارزش می دانید و حتی برایتان چندان مهم نیست جنازه یتان را چه می کنند

من ابرتن هستم, ولی چون کاربرد دارد هستم. دوست دارم آزاد باشم و هر آنچه میخواهم
بگویم بی آنکه ترسی از "سردی" یا "گمنامی" یا "پس‌زدگی" از سوی دیگران داشته باشم:




اگر دیگران شما را نمونه‌وار آدم نیکخو و رامی بشناسند, آنگاه شما برای نگهداشتِ چشمداشت آنها وادار میشوید
در زندگی پُرگاه به نیکخویی و رامی بیجا وانمایید, بجایش اگر ابرتن و سرخود و نفریده باشید, آزادید هر آنجور
که دوست دارید رفتارید و از بازگویی راستی هیچ نترسید, چون از سیاهیِ بیزاری و نفریدگی که رنگی بالاتر نیست.

پس از مرگ هم اگر فندآوری پیشرفته بود هم خب همین گزینه‌یِ فِسُرش پیکر خواستنی‌تر است, ولی تا آن زمان که این فندآوری‌ها فراگیر میشوند هم شاید رفتم زیر اتوبوس, چه دانیم؟


پارسیگر