هر سیستمی یک خوبی هایی داره و یک بدی هایی داره.
سیستم سرمایه داری آمریکایی یا لیبرال کاپیتالیسم نشون داده که از بقیه منعطف تر و تغییر پذیرتره و نیازهای انسان رو بیشتر از بقیه جوابگو هست.

بزرگترین عیب سیستم های کمونیستی اینه که این ها رو اصلا نمیشه تغییر داد و اگر به یک ترتیبی این سیستم بر کشوری حاکم میشد دیگه آش کشک خاله بود و نمیشد عوضش کرد. تا یک کوهی از فقر و بدهی و فاحشه و جنازه روی دست کشور باقی نذاره نمیشد عوضش کرد.

اینه که سیستمی که سازوکاری برای تغییر در قوانینش پیش بینی نشده و یک حکومت مقدس حساب میشه و مثل وحی منزل میمونه همون بهتر که سر کار نیاد.

تخمی ترین طرز فکر رو اگر تعصب روش نباشه میشه با تلاش و فکر, اون رو بهتر و بهینه کرد.
ولی وقتی یک چیزی وحی منزل حساب میشه دیگه نمیشه هیچ جوری طرفش رفت. چون دیگه راه برگشتی نداری!