پیامبر پس از نظاره کردن اعدام سران بنی قریظه از قتلگاه بیرون میرود و به سعدبن معاذ دستور میدهد که دستور قتل را او صادر کند و سعد نیز یهودیان را گروه گروه می اورد و دستور قتل انهارا میدهد [29] البته دربرخی روایات نیز هست که پیامبر در اعدام همه ی یهودیان- یا اکثرشان؟- حضور داشت و یهودیان را همگی پیش روی آنحضرت اعدام کردند [30] در همین حال برخی مسلمانان شادمان از کشتن قریظیان هستند برخی بدلیل بدهکار بودن به یهودیان قریظی براحتی طلبکاران خودرا میکشند و برخی بدلیل اینکه دشمنان سابقشان را گردان میزنند مسرورند و برخی بدنبال سود بیشتر از فروش غنایم و زنان و فرزندان قریظیان هستند. از منابع اسلامی بخوانیم :
«بدنبال قتل كعب بن اشرف رسول خدا صلى الله علیه و آله دستور داد بهر یك از یهود كه دسترسى پیدا كردند او را بكشید، محیصة بن مسعود یكى از مسلمانان مدینه بدنبال این دستور رسول خدا صلى الله علیه و آله ابن سبیه یهودى را كه مرد تاجر پیشه و لباس فروشى بود بكشت.محیصه برادرى داشت بنام حویصه كه با اینكه بزرگتر از محیصه بود ولى هنوز مسلمان نشده بود، همینكه دید محیصه به آن مرد یهودى شمشیر میزند و میخواهد او را بكشد با ناراحتى گفت: اى دشمن خدا آیا او را میكشى؟ با اینكه حق نان و نمك بگردن تو دارد و چربیهاى شكم تو از مال او است! محیصه گفت: كسى مرا مأمور كشتن او كرده كه بخدا اگر دستور كشتن تو را هم میداد (با اینكه برادرم هستى) بلا درنگ گردنت را میزدم!حویصه با كمال تعجب پرسید: راستى تو را بخدا اگر محمّد بتو دستور دهد مرا بكشى تو خواهى كشت؟محیصه گفت: آرى بخدا اگر دستور قتل تو را بمن بدهد فورا گردنت را میزنم! حویصه گفت: بخدا سوگند آئینى كه تو را باین اندازه مطیع خود كند آئین عجیبى است بعدا حویصه نیز مسلمان شد»[31] « قبیله خزرج با خوشحالى شروع بقتل افراد مزبور كردند زیرا یهود مزبور هم‏پیمانان قبیله اوس بودند كه در جنگهائى كه میان اوس و خزرج اتفاق میافتاد اوسیان را كمك مى‏كردند، ولى قبیله اوس چندان خوشحال نبودند.افراد خزرج شروع بكشتن یهودیان مزبور كردند و رسول خدا صلى الله علیه و آله و سایر مسلمانان نگاه میكردند كه چگونه خزرجیان با خوشحالى آنها را میكشند و چون نگاه بصورت اوسیان كرد دید هیچگونه آثار خوشحالى در چهره‏شان دیده نمى- شود از این رو دستور داد باقیمانده آنها را كه 12 نفر بودند اوسیان بكشند، بدین ترتیب كه هر یك از این دوازده نفر را بدو نفر از اوس سپرد تا یكى از آنها ضربت اول را بزند و آن دیگرى با ضربت دیگرى جانش را بگیرد.» [32] + عثمان مال فراوانى پرداخت، و هر اسیرى را كه براى او مى‏آوردند بیشتر از میزان تعیین شده، بهاى او را پرداخت مى‏كرد. پیرزنان ثروتى هم داشتند، ولى جوانها چیزى نداشتند، به این جهت بود كه عثمان سود سرشارى برد. عبد الرحمن در مورد تقسیم اسیران قرعه كشى كرده بود و پیرزنان در سهم عثمان قرار گرفتند. و گفته شده است: اسیران را به دو قسمت تقسیم كردند، پیران را یك طرف و جوانان را طرف دیگر قرار دادند. عبد الرحمن، عثمان را مختار كرد كه هر قسمت را كه مى‏خواهد انتخاب كند، و او پیرزنان را برگزید. [33]
و این درحالی بود که دل بازماندگان یهود، زنان و کودکان صغیر از حادثه ای که برآنها رفته بود خون بود :

گویند، زنان بنى قریظه هنگامى كه به خانه رمله دختر حارث و خانه اسامه منتقل شدند مى‏گفتند، شاید محمد بر مردان ما منت گذارد، و آنها را آزاد كند و یا فدیه از ایشان بپذیرد. و چون فهمیدند كه مردهایشان را كشته‏اند، فریاد كشیدند و گریبانهاى خود را دریدند، و موهاى خود را آشفته كردند، و در مرگ مردان خود بر چهره خود مى‏زدند، و سر و صداى ایشان مدینه را پر كرده بود. [34]
بهرحال ، طبق حکم سعد همه زنان و کودکان بنی قریظه جز بردگان بودند و بزودی سرنوشت شوم و تقدیر بیرحم تری درانتظار انهاست برخی از زنان و کودکان بنی قریظه را به عربهای مشرک و یهودی فروختند برخی رابرای فروش به شام بردند برخی هم خوش بخت هستند چراکه تعدادی را هم پیامبر آزاد میکند. قریظیان اموال زیادی داشتند که پس از ان بین مسلمین تقسیم شد و حتی به اسب سوارکاران هم سهمی رسید.[35]
اما سوالاتی دیگر پیرامون این غزوه :
درپاسخ به این سوال قبل از هرچیز باید گفت که انچه درادامه می اید برگرفته و استنباطی از منابع اسلامی است بدیهی است که دروغ بودن یا نبودن این منابع برعهده این نگارنده نیست انچه گفته خواهد شد و گفته آمد براساس این منابع می باشد. که مورد وثوق عموم علمای اسلامی است.