موسی صدر اگر هم بزرگ بوده من هیچ چیزی در مورد اینکه کاری برای ایران کرده باشه یا دلسوز ایران بوده باشه یا اظهار نظری در مورد حرکت اعتراضی مردم ایران پیش از انقلاب 57 کرده باشه نشنیدم!!! یعنی شاید بشه اون رو به لحاط عمل سیاسی یک سیاست مدار یا روحانی ایرانی هم به حساب نیاورد...

در مورد قتلش هم نوری زاده همیشه میگه جلال الدین فارسی نقش داشته در توطئه قتلش از طرف جمهوری اسلامی.

کاوه گرامی به راستی چه دلیلی هست برای اینکه بگیم این شخصیت ایرانی هست؟

Anarchy نوشته: موسی صدر اگر هم بزرگ بوده من هیچ چیزی در مورد اینکه کاری برای ایران کرده باشه یا دلسوز ایران بوده باشه یا اظهار نظری در مورد حرکت اعتراضی مردم ایران پیش از انقلاب 57 کرده باشه نشنیدم!!! یعنی شاید بشه اون رو به لحاط عمل سیاسی یک سیاست مدار یا روحانی ایرانی هم به حساب نیاورد...

در مورد قتلش هم نوری زاده همیشه میگه جلال الدین فارسی نقش داشته در توطئه قتلش از طرف جمهوری اسلامی.

کاوه گرامی به راستی چه دلیلی هست برای اینکه بگیم این شخصیت ایرانی هست؟

دوست عزیز همینکه کسی در این آب و خاک بزرگ شده و پدر و مادر ایرانی داشته باشد کافی نیست؟

به هر حال از شخصیتهای برجسته بین المللی هم بوده این را نمی توان اینکار کرد چرا باید او را از خود ندانیم و افتخارش را فرضا به لبنانی ها بدهیم؟

امام موسی صدر فتوای طهارت اهل کتاب را کجا صادر کرد؟

سایت خبرآنلاین، 1391/6/14

حمایت جوانمردانه امام صدر از بستنی فروشی مسیحی در اوایل تابستان سال 1341 در شهر صور، که به فتوای صریح ایشان مبنی بر طهارت اهل کتاب منجر گردید، توجه تمامی محافل مسیحی لبنان را به سمت خود جلب نمود.
هدف استراتژیک امام موسی صدر آن بود تا طایفه شیعه لبنان را همسان دیگر طوائف، و نه مقدم بر آنان، در تمامی عرصه های حیات سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی آن کشور مشارکت دهد. وی از اولین روزهای هجرت به لبنان در زمستان سال 1338، با طرح شعار «گفتگو، تفاهم و همزیستی»، پایه های روابط دوستانه و همکاری صمیمانه ای را با مطران یوسف الخوری، مطران جرج حداد، شیخ محی الدین حسن و دیگر رهبران دینی مسیحی و اهل سنت آن کشور بنا نهاد. در طول حضور دو دهه امام صدر در لبنان، هیچ مراسم سرور یا اندوهی از شیعیان نبود که امام صدر در آن شرکت جوید و تنی چند از فرهیختگان مسیحی و اهل سنت در معیت وی نباشند. حمایت جوانمردانه امام صدر از بستنی فروشی مسیحی در اوایل تابستان سال 1341 در شهر صور، که به فتوای صریح ایشان مبنی بر طهارت اهل کتاب منجر گردید، توجه تمامی محافل مسیحی لبنان را به سمت خود جلب نمود. در اواخر تابستان 1341 مطران گریگوار حداد به شهر صور آمد، و از امام صدر برای عضویت در هیئت امناء «جنبش حرکت اجتماعی» دعوت نمود. از اواخر سال 1341 حضور گسترده امام موسی صدر در کلیساها، دیرها و مجامع دینی و فرهنگی مسیحیان آغاز گردید. سخنرانیهای تاریخی امام صدر در دیرالمخلص واقع در جنوب و کلیسای مارمارون در شمال لبنان طی سالهای 1341 و 1342، تاثیرات معنوی عمیقی بر مسیحیان آن کشور بر جای نهاد.
امام صدر در تابستان سال 1342 و طی سفری دو ماهه به کشورهای شمال آفریقا، طرحی نو جهت همفکری مراکز اسلامی مصر، الجزایر و مغرب با حوزه های علمیه شیعه لبنان در انداخت. وی در بهار سال 1344، اولین دور سلسله گفتگوهای اسلام و مسیحیت را با حضور بزرگان این دو دین الهی، در مؤسسه فرهنگی «الندوه اللبنانیه» به راه انداخت. وی پس از جنگ شش روزه اعراب و اسرائیل در سال 1346 به دیدار پاپ شتافت، و نشستی که ابتدائا نیم ساعت پیش بینی شده بود، به تقاضای پاپ بیش از دو ساعت به درازا کشید. امام موسی صدر از سال 1347 به عضویت مرکز اسلام شناسی استراسبورگ در آمد، و از رهگذر همفکری و ارائه سمینارهای متعددی در آن، انتشار آثاری ذی قیمت چون «مغز متفکر جهان شیعه» را زمینه سازی نمود. امام موسی صدر در بهار سال 1348 و بلافاصله پس از افتتاح مجلس اعلای اسلامی شیعیان، از شیخ حسن خالد مفتی اهل سنت لبنان دعوت نمود، تا با همفکری یکدیگر برای توحید شعائر، اعیاد و فعالیتهای اجتماعی طوائف اسلامی، تدبیری بیندیشند. وی در همین خصوص طرح مدونی را به اجلاس سال 1349 «مجمع بحوث اسلامی » در قاهره ارائه نمود، و متعاقب آن به عضویت دائم این مجمع درآمد.
امام موسی صدر در سال 1349 رهبران مذهبی مسلمانان و مسیحیان جنوب لبنان را در چارچوب «کمیته دفاع از جنوب» گرد هم آورد، تا برای مقاومت در برابر تجاوزت رژیم صهیونیستی چاره اندیشی نمایند. وی در زمستان سال 1353 و در اقدامی بی سابقه، خطبه های عیدموعظه روزه را در حضور شخصیتهای بلندپایه مسیحی لبنان در کلیسای کبوشیین بیروت ایراد نمود، و اگر آتش جنگ داخلی شعله ور نمی شد، در پی آن بود تا کاردینال مارونی لبنان را برای ایراد خطبه های یکی از نمازهای جمعه شهر بیروت دعوت نماید. امام موسی صدر در زمستان سال 1355 و در جمع سردبیران جرائد بیروت، با پیش بینی صریح حذف فاصله ها و روند جهانی شدن در اواخر قرن بیستم، قرن بیست و یکم را قرن همزیستی پیروان ادیان، مذاهب، فرهنگها و تمدنهای گوناگون نامید، و بر رسالت تاریخی لبنان جهت ارائه الگویی موفق در این زمینه پای فشرد.
امام موسی صدر در اواسط سال 1357 موفق گردید رهبران مسلمان و مسیحی لبنان را جهت برپایی یک جبهه فراگیر ملی متقاعد نماید، و در این مسیر تا آنجا پیش رفت که حتی موعد تاسیس و اولین گردهمایی آنان را برای پس از بازگشت خود از سفر لیبی مشخص نمود.

-----------------------

وزارت امور خارجه سازمان اطلاعات و امنیت كشور
«... گزارش رسیده از سفارت شاهنشاهى ایران در بیروت حاكى است در مقاله ‏اى كه به قلم كشیش یواكیم مبارك در روزنامه النهار انتشار یافته متذكر شده كه لبنان به منظور حفظ جنبه عربى خود نیازمند به یك نهضت عمیق اسلامى است كه فعلا سید موسى صدر رهبر شیعیان لبنان آنرا پایه ‏گذارى كرده است .
فتوكپى گزارش سفارت شاهنشاهى در این خصوص جهت استحضار به پیوست ارسال مى ‏گردد.
از طرف «وزیر امور خارجه»
سفارت شاهنشاهى ایران بیروت
وزارت امور خارجه
روزنامه النهار چاپ بیروت در شماره مورخ 23/9/53 خود طى مقاله ‏اى به قلم كشیش یواكیم مبارك مى ‏نویسد: استقلال لبنان نخست به وسیله نهضت دروزیها به رهبرى شیخ فخرالدین در قرن هجدهم به وجود آمد و سپس مارونیها به اتكاء تمدن غرب آنرا سروسامان دادند و براى آنكه استقلال لبنان جنبه عربى خود را نیز نگاه دارد نیازمند به یك نهضت عمیق اسلامى بود كه سید موسى صدر رهبر شیعیان لبنان آنرا پایه ‏گذارى كرده است.
النهار مى‏ افزاید نهضتى كه صدر به عهده گرفته باید از همه جوانب انسانى و اجتماعى آن و تأثیرى كه در محافل عرب و جهانى به جاى خواهد گذاشت بررسى شود زیرا این نهضت به هیچ وجه نمى‏ تواند جنبه یك فعالیت محلى معین و یا رنگ تعصبات طایفه ‏اى و مذهبى داشته باشد همچنین نمى ‏توان گفت كه این نهضت بر اثر تحریكات خارجى جهت تأمین منافع بیگانگان است. النهار اضافه مى ‏كند البته هیچكس منكر نیست كه سید موسى صدر شیعه است و فعالیت خود را به منظور رسیدگى به حقوق شیعیان این كشور آغاز كرد ولى این فعالیت اكنون داراى دورنماى والاترى است مخصوصا كه هدفش رسیدگى به حقوق عموم طبقات محروم این كشور است و نباید فراموش كرد كه شیعیان در اسلام همواره یك طبقه روشنفكر و خواهان عدالت بوده‏ اند و در این راه جانبازی ها نموده و قربانیان زیاد داده‏ اند به همین جهت نیز صلاح لبنانیان در آن است همان طورى كه در دوران هاى گذشته تاریخ براى نهضت مارونی ها و دروزی ها اهمیت قائل شده و جنبه‏ هاى آزادیخواهانه و انسانى این نهضت ها را در نظر گرفتند اكنون نیز نهضت موسى صدر را پروبال دهند مخصوصا كه این نهضت با انقلاب فلسطین پیوند و هماهنگى دارد. سفیر شاهنشاه آریامهر - منصور قدر
البته ناگفته نماند كه متأسفانه بعد از ناپدید شدن امام موسى صدر اكثر مراكز و مجالس فوق به حالت ركود و تعطیل درآمده است.(22)
زندگينامه

این جالب است! نهایت حماقت دستگاه حاکمه ایران را ببینید!
بچه ها اینگونه لج بازی می کنند...

سازمان اطلاعات و امنیت كشور
«پیرو نامه شماره 3282/5 – 250/8 مورخ 10/8/2536 گزارش مورخ 12/9/2536 سفارت شاهنشاهى در بیروت كه از شرفعرض پیشگاه مبارك ملوكانه گذشته حاكى است كه دومین هیئت روحانیون شیعه لبنان هفته آینده به ریاست شیخ على فقیه به منظور دیدار آیت ‏اللَّه شریعتمدارى از... خوانسارى و گلپایگانى به تهران وارد خواهند شد تا موقعیت متزلزل سید موسى صدر را براى مراجع تقلید توضیح و درخواست نمایند از ارسال كمكهاى مالى شیعیان براى سید موسى صدر كه تا كنون بالغ بر هفتاد میلیون تومان شده است و سید موسى وجوه مزبور را به مصرف حقیقى نرسانیده است خوددارى شود.
در قسمت آخر گزارش اشاره شده «همان طورى كه قبلا استدعا شده بود اوامر مطاع مبارك ملوكانه شرفصدور یافته بود كه جمعیت شیروخورشید سرخ ایران كمكهاى انسانى براى شیعیان مخالف سید موسى صدر از طریق سفارت شاهنشاهى ارسال دارد تا با توزیع مستقیم بین روحانیون مورد نظر بتوانند در مقابل سید موسى صدر به مقابله و مبارزه پردازند». از طرف وزیر امور خارجه

موضوع: سید موسى صدر
«طى تلگرافى كه آقاى هویدا نخست وزیر از زوریخ به وزارت امور خارجه ارسال داشته‏ اند:
اعلیحضرت همایون شاهنشاه آریامهر امر و مقرر فرموده ‏اند كه به جامعه شیعیان لبنان گوشزد شود تا صدر هست ما كمك نخواهیم كرد.»
و این در حالى است كه در داخل لبنان او را عامل ایران معرفى مى‏ نمودند.
در سند مى ‏خوانیم
ماهیت اقدام سید موسى صدر
1- سید موسى صدر، غسان توینى و سلیم اللوزى طبق یك طرح امریكایى و با هدایت سرویس اطلاعاتى آن كشور در لبنان فعالیت مى ‏كنند و هدف آنها جذب گروهها و توده ‏هاى مخالف در جنوب لبنان و جلوگیرى از ادامه تسلط كمونیستها بر آنان مى‏ باشد.
2- حمله موسى صدر به ایران براى اقناع روشنفكران منطقه جنوب به عدم وابستگى خود با ایران بوده است ولى از نظر عده‏ اى اقدام او جوابى به رئیس جمهورى بود كه صدر و غسان توینى را عامل اجراى سیاست ایران محسوب مى‏ داشت
3- دولت امریكا مایل است كه لبنان با خصوصیات كنونى خود بدون هیچگونه ... باقى بماند و وظیفه واگذار شده به صدر و سلیم ‏اللوزى و غسان توینى جذب روشنفكران شیعه جنوب و هدایت آنها در مسیر مورد نظر خود مى‏ باشد.
4- علیرغم این حمله از نظر عده ‏اى هنوز سید موسى صدر عامل سرویس اطلاعاتى ایران شناخته شده و براساس طرحى براى آینده دور چنین حمله شدیدى را به ایران نمود.


------------------------!!!!!

Kaveh نوشته: دوست عزیز همینکه کسی در این آب و خاک بزرگ شده و پدر و مادر ایرانی داشته باشد کافی نیست؟

به هر حال از شخصیتهای برجسته بین المللی هم بوده این را نمی توان اینکار کرد چرا باید او را از خود ندانیم و افتخارش را فرضا به لبنانی ها بدهیم؟

به حکم شناسنامه بله ایشون ایرانی هستن...اما حقیقتا نه وجود یک شخصیت از ملیت ایرانی افتخاری به خودی خود داره نه ایشون کاری برای ایران هر چند کم انجام داده اند!!!

تا جایی هم که میدونم اجداد ایشون از همون جبل عامل در لبنان هستند...من که درکی ندارم چرا ایشون لبنان رو به ایران ترجیح دادند!!

Anarchy نوشته: به حکم شناسنامه بله ایشون ایرانی هستن...اما حقیقتا نه وجود یک شخصیت از ملیت ایرانی افتخاری به خودی خود داره نه ایشون کاری برای ایران هر چند کم انجام داده اند!!!

تا جایی هم که میدونم اجداد ایشون از همون جبل عامل در لبنان هستند...من که درکی ندارم چرا ایشون لبنان رو به ایران ترجیح دادند!!

به نظرم در ایران آن موقع کاری برای خود نمی دید. مملکت پیشرفته ای بود ایران، حداقل در سطح منطقه.
کلا در آن دوران از این نوع شخصیتها زیاد بودند که کشور خود را رها کردند تا جایی که لازم است کار مهم را انجام دهد.
نمونه اش چه گوارای آرژانتینی که سر از کوبا در آورد و یا آلبرت شوایتزر آلمانی که عمرش را وقف سلامتی آفریقایی ها کرد و یا مادر ترزا و ...

به نظر من اینکه فردی از کشورش مهاجرت کند و برای کمک به مردمان نیازمند جایی دیگر از دنیا برود این ملیتش را از او نمی گیرد
بلکه افتخاری انسانی برای کشورش است که پروش دهنده اوست.

Kaveh نوشته: به نظرم در ایران آن موقع کاری برای خود نمی دید. مملکت پیشرفته ای بود ایران، حداقل در سطح منطقه.
کلا در آن دوران از این نوع شخصیتها زیاد بودند که کشور خود را رها کردند تا جایی که لازم است کار مهم را انجام دهد.
نمونه اش چه گوارای آرژانتینی که سر از کوبا در آورد و یا آلبرت شوایتزر آلمانی که عمرش را وقف سلامتی آفریقایی ها کرد و یا مادر ترزا و ...

به نظر من اینکه فردی از کشورش مهاجرت کند و برای کمک به مردمان نیازمند جایی دیگر از دنیا برود این ملیتش را از او نمی گیرد
بلکه افتخاری انسانی برای کشورش است که پروش دهنده اوست.

کاوه گرامی شاید هم حق با شما باشد...به هر حال ما چیز زیادی از ایشون نمیدونیم.